JBL Xtreme review: kamervullende Bluetooth speaker

In de praktijk

Wanneer je de JBL Xtreme aanzet word je middels een opwekkend geluidje duidelijk gemaakt dat het apparaat klaar voor gebruik is, waarna een triomfantelijk toontje klinkt als de koppeling met een mobiel device tot stand is gebracht. Dan is het nog slechts een kwestie van de juiste muziek of video selecteren en - als het goed is - genieten maar. Daarmee stuitten we direct op een probleem dat inherent is aan het testen van Bluetooth speakers; de mate van objectiviteit van de tester. Ieders gehoor is uniek en wat de één mooi vindt of prefereert is niet noodzakelijkerwijs voor de ander ook het beste geluid. Met die gedachte in het achterhoofd kunnen we natuurlijk wel een baseline vaststellen waarbij we, zij het subjectief, een oordeel kunnen geven dat tot op zeker hoogte inzichtelijk zal zijn voor de lezer.

Om te beginnen met het meest opvallende kenmerk van het geluid dat de Xtreme weet te produceren: de reikwijdte en volheid van de audio is bijkans verbluffend. Wie voor het eerst deze speaker op (bijna) volle kracht tekeer hoort gaan kan bijna niet anders dan onder de indruk zijn van de kamervullende klanken. In de buitenlucht - we namen de Xtreme mee naar een grotendeels open grasveld - gaat deze vlieger ook nog wel op, al is dat voor een beperkte afstand van de speaker. Tot een meter of drie is het geluid uitstekend, tussen de 3 en 5 meter afstand goed en daarna wordt het met elke meter wat minder. Geen verrassing, aangezien het geluid hier weinig mogelijkheden had om op te reflecteren.

Om de kunsten van de Xtreme in kaart te brengen luisterden we naar uiteenlopende nummers van verschillende artiesten om zo tot een zo veel mogelijk afgewogen oordeel te komen. Zo luisterden we onder andere naar:

• Bad Kingdom van Moderat
• One Vision van Queen
• Smells like Teen Spirit van Nirvana
• Can't touch this van MC Hammer
• Snow van Red Hot Chilli Peppers
• Thunderstruck van ACDC
• Zulke Dingen Doe Je van I Am Aisha
• Nothing Else Matters van Metallica
• Voodoo Child van Jimi Hendrix
• Oops!... I did it again van Julia Zahra
• Moonlight Sonata van Beethoven
• A forest van The Cure
• I'd love to change the world van Jetta
• Nightcall van Kavinsky
• Een aflevering Mindhunters (Netflix)
• De R van Ronald van Ronald Goedemondt (Netflix)
• Populisme, een lezing van Maarten van Rossem (Youtube) 

Zoals gezegd heeft het geluid van de JBL Xtreme een indrukwekkende body en volume, met andere woorden: hij is luid en vult de ruimte waarin hij zich bevindt. Dat zijn zeker vanuit het oogpunt waar het apparaat voor bedoeld is - een draagbare speaker voor binnen en buiten - uitstekende kwaliteiten. Zo is hij binnen - als je ervoor kiest - oorverdovend en buiten voor een behoorlijke ruime kring goed hoorbaar. Het is te horen dat de nadruk wordt gelegd op de lagere tonen, waardoor nummers met een behoorlijke bas uitmuntend klinken, maar nummers op een instrumentale basis liedjes of spraak soms een beetje aan de wollige kant klinken.

Het grappige feit doet zich voor dat als je de Xtreme gebruikt om een telefoongesprek mee te voeren de persoon aan de andere kant van de lijn een beetje klinkt alsof hij door een emmer heen praat, terwijl deze ontvanger zelf een wat ruimer geluid krijgt te horen in vergelijking met de normale telefoon speaker. Er bestaat natuurlijk ook geen speaker die zonder tussenkomst van een equalizer voor elke geluidstoepassing exact goed is afgesteld. Het is in sommige situaties voor wie zijn best doet hoorbaar dat de Xtreme licht de nadruk op de lage tonen legt, maar storend hoorbaar is het zeker niet.