6 ultra hd 40-inch+ monitoren review: brute beeldschermen

Monsterlijk

Waar ook de meest aan kleinere beeldschermen verstokte liefhebber uiteindelijk wel kan wennen aan een 27- of zelfs 32-inch exemplaar, is dat bij 40-inch en groter toch wel een uitdaging. Dit zijn werkelijk monsterlijk grote monitoren, waar je alleen met enige afstand gebruik van kunt maken, zonder jezelf een verrekte nek te bezorgen.

Met een bovenrand ruim boven de 60 cm is het namelijk ondoenlijk om je ogen op die hoogte te positioneren (zoals ergonomisch advies doorgaans aanraadt) en tegelijkertijd nog op een fatsoenlijke manier achter je bureau te zitten. Meer naar achteren dus, voor meer overzicht. Dat is dan ook het primaire gebruiksdoel voor dit type monitoren: toepassingen waarbij veel informatie in een keer in beeld moet zijn. Dan kan je denken aan videomontage met de vele tools die daarbij komen kijken, of beursinformatie voor aandelenhandelaren, of bijvoorbeeld beelden van een groot aantal beveiligingscamera’s. Om die reden ondersteunen ook alle modellen die we voor dit artikel testten zogenaamde ‘Picture-in-Picture’ (PiP) en ‘Picture-by-Picture’ (PbP) functionaliteit, waarmee twee of meer verschillende bronnen gelijktijdig in beeld kunnen worden gebracht.

Je moet je niet te veel voorstellen van de pixeldichtheid van deze klasse beeldschermen: het is vergelijkbaar met full hd op 21,5”, namelijk 102-110 ppi. Je krijgt eerder werkoppervlak dan extra scherpte. Voor dagelijks productiviteitswerk is zo’n hoog scherm dan weer niet praktisch, daarvoor ben je veel beter uit met bijvoorbeeld een 34-inch ‘superbreedbeeld’ met een resolutie van 3440x1440 pixels. Eén toepassing voor een monitor in de meterklasse die natuurlijk ook potentieel aantrekkelijk is, zijn games. We schrijven het wel vaker: een groot beeldscherm draagt bij aan een meeslepende ervaring, en met 40 inches zit je bijna letterlijk ‘in’ de speelwereld.

Televisie alternatief?

Verder kan een grootformaat monitor natuurlijk prima dubbelen als tv-scherm: externe tuner eraan en kijken maar. Waarom dan geen televisie gekocht? Die zijn er vaak ook voor aantrekkelijke prijzen in dit formaat, ook met ultra hd-resolutie. Dat is een goede vraag en er is geen eenduidig antwoord op te geven. Het is mogelijk dat je in een aanbieding een uitstekende 40-inch televisie vindt met prima beeldkwaliteit en ook een trits ingangen voor apparatuur.

Echter, televisies hebben eigenlijk nooit displayport-aansluitingen, en die heb je wel nodig als je een oudere videokaart – of zelfs de modernste Intel HD Graphics – wilt gebruiken als bron van een uhd-signaal. Daarnaast moet je je van de beeldkwaliteit van de meeste goedkope kleinere uhd-televisies echt niet te veel voorstellen: kijkhoeken, helderheid en contrast zijn veelal matig. Ten slotte hebben de meeste televisies een scaler die voor video is geoptimaliseerd: ze bevatten de nodige elektronica om het beeldsignaal op te waarderen. Over het nut daarvan kan je discussiëren, maar het effect is in elk geval dat de input lag, oftewel de vertraging tussen het binnenkrijgen van het signaal en het tonen van het beeld, altijd duidelijk hoger ligt dan bij monitoren. Voor games is een hoge input lag (meer dan 32 ms) zeer onwenselijk, en de meeste gamers wensen tolereren helemaal geen vertraging.