Wallets en pools
Wie aan de slag gaat met mining zal in het begin wellicht overdonderd zijn. Om te beginnen moet je een zogenaamde wallet aanmaken, een portemonnee waarin je digitaal geld kan opslaan. Voor elke crytocurrency heb je een eigen wallet nodig. Je kunt dus geen bitcoins opslaan in een Ethereum wallet, en vice versa. Elke wallet heeft een public key en een private key. De public key kan je aan derden geven en is het adres waarnaar geld overgemaakt kan worden. Ook kan je jouw public key gebruiken om de opbrengsten van mining naar je wallet te laten bijschrijven. De private key heb je nodig om geld uit jouw wallet over te maken. Het is dus zaak deze absoluut geheim te houden. Krijgt iemand anders jouw private key in handen, dan kan diegene daarmee meteen geld uit de wallet halen.
Wallets aanmaken kan je online doen, voor Ethereum kan dat bijvoorbeeld via myetherwallet.com
Je kan het aanmaken en beheren van een wallet geheel in eigen beheer doen, waarbij je de complete blockchain downloadt en vervolgens op je eigen computer een wallet aanmaakt. Voordeel is dat echt niemand inzage kan hebben in jouw private key - mits je deze veilig opslaat uiteraard. Nadeel is dat de blockchain daarvoor in zijn geheel op jouw computer moet zijn gedownload, en die neemt afhankelijk van de currency al snel tientallen of zelfs honderden gigabytes in beslag. Makkelijker is het daarom een wallet aan te maken via een website. Voor Ethereum kan dat bijvoorbeeld via myetherwallet.com. Wil je extra veiligheid, dan is de aanschaf van een hardware wallet als de Trezor of de Ledger Nano S. Dergelijke apparaatjes slaan de private keys lokaal in hun eigen geheugen op. Door een hardware wallet via usb met een pc of smartphone te verbinden kan de wallet transacties intern signeren, zonder dat de private key daarvoor naar de computer gestuurd hoeft te worden.
Met een hardware wallet zoals de Trezor of de Ledger Nano S kan je veilig keys oplaan en transactie signeren.
Mining pools
Heb je eenmaal een wallet, dan kan je gaan minen. Gezien de enorme hoeveelheid rekenkracht binnen het netwerk en de schaarse hoeveelheid beschikbare blokken waar je een vergoeding voor krijgt als jouw PC daarvoor de juiste hash zou berekenen, is de kans dat dit gebeurt zeer klein als je in je eentje mined. Vergelijk het met het zoeken van de welbekende speld in de hooiberg. Vrijwel alle miners sluiten zich daarom bij een mining pool aan. Aan zo’n pool nemen duizenden computers deel, en op het moment dat er een blok gemined wordt, wordt de opbrengst hiervan naar rato onder alle deelnemers verdeeld. Voordeel is dat je hierdoor vooraf (vrijwel) zeker weet wat jouw opbrengsten gaan zijn. Nadeel is dat als jouw PC de juiste hash zou berekenen, je de opbrengst dus niet zelf krijgt, maar deze deelt met de rest van de pool. Daarnaast vragen beheerders van pools doorgaans ook een percentage, vaak 1 tot 3% van de opbrengst. Voor thuis-miners is pool mining echter de zinnige optie.
