Wifi: in den beginne
Zoals wel vaker het geval is, is het lastig om een specifiek moment aan te wijzen waarop een set ideeën voor het eerst het levenslicht zag. Voor wifi is dat niet anders; vaak vallen de namen van de ontdekker van radiogolven Heinrich Hertz (1887) en de uitvinder van de radio Guglielmo Marconi (1896). Niet vaak genoeg wordt Hedy Lamarr genoemd, de Amerikaanse actrice en uitvinder die in 1940 aan de wieg stond van concepten als spread spectrum en frequency hopping. Via ALOHAnet (1971) en het vrijgeven van de frequenties 900 MHz, 2,4 GHz en 5,8 GHz door de Amerikaanse FCC in 1985 komen we aan bij de rol van de Nederlander Cees Links, die in de vroege jaren ’90 in Nieuwegein onder de vlag van het Amerikaanse NCR aan de wieg stond van één van de eerste draadloze netwerken - voor een draadloos kassasysteem met snelheden tussen de 1 en 2 Mbit/s. Hoe het ook zij, de eerste standaard voor draadloze netwerken werd in 1997 vastgelegd en kennen we als 802.11-1997, ook wel bekend als 802.11 legacy.
De originele standaard voor wifi werd in 1999 uitgebreid met de 802.11b, waarmee op 2,4 GHz snelheden van zo’n 11 Mbit/s over een afstand van iets meer dan 30 meter gehaald werden. In hetzelfde jaar werd voor de 5 GHz band de 802.11a standaard geaccordeerd, waarmee theoretische snelheden van 54 Mbit/s mogelijk werden. Deze had als nadelen dat het bereik meestal beperkt was tot directe line of sight en afwezigheid van compatibiliteit met 802.11b apparaten.
De Linksys WRT54GL is een iconische 802.11g router.
2003 bracht een grote vooruitgang met de goedkeuring van de 802.11g standaard door de IEEE. Deze standaard werkte net als 802.11b op 2,4 GHz, maar beloofde theoretische snelheden van 54 Mbit/s, zonder de nadelen van een ernstig beperkt bereik. Wel kon en kan het opereren op de 2,4 GHz frequentie last ondervinden van storing door andere apparatuur, zoals magnetrons, draadloze telefoons en Bluetooth devices.
MIMO
Na een door juridische geschillen moeizaam traject werd in 2009 de 802.11n opvolger gecertificeerd – feitelijk waren apparaten die hieraan voldeden als sinds 2007 te koop. Deze werkten zowel op de 2,4 als de 5 GHz band, met aanmerkelijk hogere snelheden dankzij de introductie van multiple input multiple output (MIMO), 64-QAM en het opschroeven van zowel de kanaalbreedte als het aantal kanalen. In theorie was 600 Mbit/s mogelijk, maar aanvankelijk leverden de meeste routers de helft hiervan; pas kort voor introductie van 802.11ac verschenen routers met 450 Mbit/s op de markt.
De huidige en vooralsnog laatste standaard werd in 2013 vastgelegd, onder de naam 802.11ac (wave 1). Deze kreeg een vervolg in 2015 met 802.11ac (wave 2), waarin multi-user mimo werd opgenomen. De AC-standaard opereert uitsluitend op de 5 GHz-band. Hierna gaan we in meer detail in op de verbeteringen die 802.11ac met zich mee bracht.
