Motorola Moto G6 versus Moto G review: evolutie van de betaalbare smartphone

Software

"Een van de grootste voordelen van de Motorola Moto G is wat ons betreft niet alleen dat er Android 4.4 op staat, maar ook dat het een vrij kale versie is", zo schreef Hardware.Info in 2014 over de oervariant van het toestel. Andere merken voorzagen ook hun basismodellen van een zware skin - een keuze die om meerdere redenen niet zo gelukkig was. Ook op duurdere toestellen leidde alle extra software al tot minder snelheid, maar op goedkope modellen kon de navigatie ergerlijk traag verlopen. Bovendien was en is een custom-versie van Android lastiger te updaten dan een kale installatie. Werden toenmalige topmodellen mede daarom al niet altijd voorzien van recente software, als bezitter van een basismodel kon je het wel helemaal schudden. Vaak was het besturingssysteem bij het openen van de verpakking al verouderd.

De Moto G bracht verlichting. Aan de software was nauwelijks wat vertimmerd, zoals je aan de screenshots hierboven kunt zien, zodat de interface vloeiender draaide dan op veel andere budgettoestellen. Niet alleen had de fabrikant bij lancering meteen de recentste Android-versie geïnstalleerd - 4.3 Jelly Bean - zoals ook blijkt uit onze review zouden updates daarna snel volgen. Wij testten het toestel destijds in april 2014 en toen draaide het al op Android 4.4 KitKat. Voor deze review hebben we de laatste updates geïnstalleerd en daarmee kwamen we uit op Android 5.1.1 Lollipop uit april 2015 als laatst beschikbare 'major'-versie; de security-patch stamt uit maart 2016, waarmee het toestel twee jaar aan updates heeft ontvangen.

Ingehaald door Android One

Met het update-beleid van de aanvankelijk onder Google ontwikkelde Moto G was het toestel haast een goedkoop alternatief voor de Nexus-toestellen - apparaten die ongeveer de rol innamen die Pixel-smartphones nu hebben. Vlak na de introductie van het toestel werd Motorola overgenomen door Lenovo. Onder het nieuwe moederbedrijf bleef de software licht en vrij van aanpassingen.

Zoals te zien aan de screenshots, oogt de launcher van de G6 nog steeds vrijwel gelijk aan de stock-versie van Android. Er zijn maar weinig extra apps of functies ingebouwd, al heeft Lenovo wel her en der wat kleine aanpassingen gemaakt - onmiddellijk in het oog springt bijvoorbeeld de felgroene wallpaper. Op het homescreen valt ook de Moto App op, waarmee je bijvoorbeeld de eenknops-navigatie kunt activeren, notificatie-instellingen kunt wijzigen en acties kunt toevoegen aan bewegingen van het toestel.

De goede reputatie die de Moto G-lijn had voor wat betreft updates, heeft over de jaren wat deukjes opgelopen - neem bijvoorbeeld de G4, die eerst wel, toen niet, en toen weer wel Android 8.0 zou mogen ontvangen. Tegenwoordig geeft Lenovo meer duidelijkheid. De Moto G6 draait nu al op Android 8.0 en zal één grote versie-update ontvangen, al is nog niet bekend wanneer Android 9.0 P zijn intrede zal doen. Daarnaast worden drie jaar aan security updates beloofd. Die verschijnen echter niet maandelijks, maar "iedere 60 tot 90 dagen". Op dit moment is een patch level van juli 2018 zodoende het hoogst haalbare.

Wil je een budgettoestel met bijgewerkte software, dan kun je het slechter doen dan de Moto G6, maar echt vooruitstrevend is het updatebeleid niet meer. Wanneer je graag de recentste software op je toestel hebt en daarvoor niet teveel wil uitgeven, kun je tegenwoordig beter een Android One-toestel kopen. De software op zo'n apparaat wordt direct door Google geleverd. Dat betekent in de praktijk volkomen schone software, zonder enige extra apps of vertragende skin, plus betere software-support dan Lenovo belooft te geven: de toestellen worden twee jaar lang bijgewerkt naar de nieuwste versie van Android en drie jaar voorzien van maandelijks geleverde security-updates.

Oreo versus Lollipop

Omdat het updaten van het besturingssysteem bij Android-toestellen dus problematisch kan zijn, heeft Google veel functies afgesplitst in losse apps die wel kunnen worden geüpdatet, ook als de basis achterblijft. Op de Moto G1 krijg je, ondanks de achterblijvende os-versie en de verouderde 32 bit-soc (waarover later meer), nog steeds updates voor apps. Dat geldt ook voor systeemapps als Google Play Services, die nodig zijn om andere apps te laten werken. Je kunt zodoende nog steeds grotendeels dezelfde apps installeren op de Moto G1, als op de Moto G6: de meeste Android-apps vereisen minimaal versie 5 en er zijn geen signalen dat de ondersteuning binnenkort echt ophoudt. Kun je je geen nieuwer toestel veroorloven, dan valt er anno 2018 dus nog steeds met de G1 te werken, al ben je op het vlak van beveiliging zeker beter uit met een modern toestel, omdat de kern van het systeem ondertussen al de nodige patch-ronden heeft gemist.

Bij het uitproberen van beide toestellen valt op hoezeer Android over de jaren is verbeterd. In de interface van Android 5.1 duiken her en der nog elementen op uit het 'Holo'-thema van eerdere Android-versies, waar versie 8.0 een eenduidiger ontwerp heeft dat voldoet aan Google's 'Material Design'-richtlijnen. Over de jaren is handige functionaliteit toegevoegd als Notification Dots, waarmee je direct bij app-iconen te zien krijgt of er nieuwe meldingen zijn, de mogelijkheid om apps in splitscreen te gebruiken, maar ook kleinere dingen, zoals een uitklapmenu waarmee je sneller alle volume-instellingen kunt bedienen. Onderhuids zien we verbeteringen waardoor apps op de achtergrond minder stroom verbruiken en automatisch up-to-date kunnen worden gehouden.

Ondanks de ouderdom lijkt de Moto G1 in gebruik aanvankelijk bijna net zo snel als de Moto G6. Het duurt soms nipt langer voordat een app of instellingenscherm verschijnt, en overgangen verlopen beduidend minder vloeiend. Vooral de animatie bij het draaien van het beeldscherm begint al snel te stotteren. Niettemin is de eerste indruk beduidend beter dan we hadden verwacht. Dat verandert zodra we het toestel echt in gebruik nemen. Het opslaggeheugen van slechts 8 GB was al een minpunt toen de G1 net nieuw was; met de almaar grotere apps van tegenwoordig is het al helemaal schipperen met ruimte. Direct uit de doos is nog geen 5 GB geheugen beschikbaar. Dat is echt te weinig voor een goede ervaring.

De Play Store houdt er bij het zoeken naar apps om de haverklap mee op. Wanneer we wel bij de gewenste app zijn uitgekomen, blijkt de installatie een ergerlijk trage bedoening, waarbij het minutenlang duurt voor het proces is voltooid. Ook bij zware websites begint de verouderde hardware te bokken. Verloopt scrollen op de homepage van The Verge op de G6 bijna geheel zonder schokken, op de G1 zijn framedrops aan de orde van de dag. Een 3d-game als Asphalt 8 draait op de vijf jaar oude telefoon alleen op de allerlaagste settings min of meer vloeiend - versie 9 is überhaupt niet meer beschikbaar.