Motorola Moto G6 versus Moto G review: evolutie van de betaalbare smartphone

Camera

Lenovo heeft de Moto G6 aan de achterzijde voorzien van een dubbele camera-opstelling, een feature die vorig jaar alleen nog beschikbaar was op de grotere en duurdere G5S Plus. Achter de grote ronde verhoging op de achterzijde zitten de 12 megapixel hoofdcamera en een secundair exemplaar van 5 megapixel. Helaas dient de tweede camera niet om in te zoomen, waarbij de twee lenzen zijn voorzien van een andere brandpuntsafstand: in plaats daarvan helpt de extra sensor bij het simuleren van een bokeh-effect. De lens van de primaire camera heeft een relatief kleine diafragmawaarde van f/1.8, waarmee de lensopening marginaal minder groot is dan bij de G6 Plus, die f/1.7 laat noteren. Voorop zit nog een 8 megapixel selfiecamera met flits.

Op papier zijn de specificaties van de primaire camera van de Moto G1 nog slechter dan die van de tweede hulpcamera van de G6. Versie 1 heeft nog een 5 megapixel camera achter een minder lichtsterke f/2.4-lens - de secundaire camera van de G6 heeft een f/2.2-lens. De frontcamera van de G1 blijft zelfs beperkt tot 1,3 megapixel, voor selfies op social media al aan de lage kant. Ook in andere opzichten zien we hoeveel vooruitgang er de afgelopen jaren op cameragebied is geboekt. Zo maakt de G6 gebruik van fasedetectie-autofocus, in het Engels ook wel phase detection autofocus oftewel pdaf, terwijl de G1 nog scherp stelt middels contrastdetectie, wat een stuk trager gaat.

De extra rekenkracht van de nieuwere mobiele chipsets heeft invloed op het verwerken van videobeelden, en daarmee de maximale resolutie en framerate waarmee je kunt filmen. Bij de Moto G1 gaat dat met maximaal 1280 x 720 en 30 fps, terwijl de G6 kan filmen in een resolutie van 1920 x 1080 met 60 fps. We zien hier overigens al dat Lenovo bepaald niet de krachtigste soc heeft ingebouwd: veel moderne smartphones, alsook de G6 Plus, kunnen filmen in 4K, waarbij de duurdere exemplaren dat bovendien doen met 60 beelden per seconde.

Op het vlak van de camerasoftware zien we tegenwoordig functies als timelapse en slow motion, alsmede een panoramamodus. Lenovo heeft ook ondersteuning voor Google Lens toegevoegd, waarmee objecten en monumenten in de foto automatisch worden herkend. Naast de eerder genoemde bokeh-simulatie zitten er nog meer effecten in de software, bijvoorbeeld het behouden van een bepaalde kleur in de foto om de rest in zwart-wit weer te geven.

Links de camera-interface van de Moto G (2013), rechts die van de Moto G6 (2018).

Voor de primaire camera voeren we zoals gebruikelijk onze vergelijkende cameratest uit met een vast referentietoestel. Op dit moment gebruiken we daarvoor de camera van de Samsung Galaxy S9+, wat ons betreft op dit moment een van de beste camera's die in een smartphone te vinden is. We nemen onder verschillende omstandigheden een foto met zowel de Moto G6, Moto G1 als de Samsung Galaxy S9+ waarbij we de resultaten naast elkaar leggen. De onderstaande foto's zijn zoals gebruikelijk geschoten met alle instellingen op de standaardwaarden (tenzij anders vermeld).

We nemen de eerste foto altijd in onze fotostudio met het licht uit, de flitser gedwongen uit en de deur op een kier. Als pessimist zou je hier kunnen zeggen dat de G6 het lang niet zo goed doet als de Galaxy S9+: de foto oogt nogal ruizig en donker en schaduwen hebben een paarse tint. Optimisten kunnen wijzen op de vooruitgang die over zes generaties is gerealiseerd: de Moto G1 produceert een onbruikbaar donker plaatje, waar door agressieve ruisreductie nauwelijks detail in te bekennen is.

Met de flitser ingeschakeld worden de verschillen wat kleiner. Het beeld van de Moto G6 bevat ingezoomd nog steeds veel meer ruis en minder detail dan dat van de Samsung Galaxy S9+. Bij de G1 is niet veel ruis te zien: het ruisreductiealgoritme heeft die verwijderd, wat helaas tevens ten koste is gegaan van al het detail. We zien op deze foto, met alle drie de toestellen genomen vanuit precies hetzelfde perspectief, ook duidelijk dat de G1 een veel kleinere beeldhoek heeft dan de twee modernere smartphones. Daardoor wordt het lastiger om een scène in één foto vast te leggen.

Bij de foto van de kranten, binnen met invallend daglicht, past de Moto G6 wat meer kleurverzadiging en verscherping toe dan de Galaxy S9+. Het dynamisch bereik van de laatste is blijkens deze foto weer wat beter. De sensor van de Moto G1 heeft een duidelijk beperkt dynamisch bereik. Zelfs in deze gelijkmatig verlichte binnenscène zien we al lelijke, uitgebeten hooglichten in de tijdschriftencovers, waar de andere twee toestellen die gebieden met meer nuance weten vast te leggen. De kleurverzadiging van de G1 is ook aan de lage kant.

In de scène buiten toont de Moto G1 opnieuw tamelijk fletse kleuren, al vijzelt de automatische hdr het dynamisch bereik behoorlijk op. Gelet op de lage sensorresolutie valt het detailniveau nog alleszins mee. Bij de G6 zien we hetzelfde beeld als binnen: tamelijk veel verscherping en kleurverzadiging, waar de S9+ meer naturel te werk gaat.

De Moto G6 heeft automatische hdr en datzelfde geldt opmerkelijk genoeg voor de Moto G1 - die feature zien we anno 2018 nog steeds niet op alle smartphones terug. In het menu kun je hdr op beide toestellen ook handmatig aan- of uitzetten, waardoor we kunnen laten zien welk verschil hdr toevoegt bij beide camera's.

In beide gevallen doet hdr in de basis wat het moet doen: je krijgt meer detail in schaduwen en hooglichten te zien. Dat is vooral een uitkomst wanneer de sensor niet zo'n groot dynamisch bereik heeft, zoals bij de Moto G1. De Moto G6 voert realistischer tonemapping uit, waar de hdr-foto's van de G1 een duidelijke 'hdr-look' krijgen. Minpuntje op beide modellen is de duidelijke halo, de witte rand die zichtbaar is rondom ons redactiekantoor. Andere toestellen laten die overgang tussen verschillend belichte delen realistischer verlopen.

In deze foto met veel rechte lijnen valt nog iets anders op: de lens van de G1 heeft last van behoorlijk wat vertekening, waardoor kaarsrechte gebouwdelen ietwat golvend verlopen. Daarbij is de scherpte in de hoeken onder de maat, zelfs voor het beperkte oplossend vermogen van de sensor.

Filmen met prima softwarematige stabilisatie

Na het maken van de foto's hebben we met beide toestellen ook nog even een filmpje geschoten vanaf de waterkant. Let op, er is windgeruis te horen, dus draai je volume zo nodig even terug.

Een verschil dat je onmiddellijk zal opvallen bij het bekijken van de filmpjes, is dat de G6 beschikt over behoorlijk goede softwarematige stabilisatie. De G1 heeft dat niet en daarom oogt het beeld erg schokkerig. Op gebied van detail is er uiteraard een duidelijke winnaar: de 1080p-video van de G6 telt simpelweg veel meer pixels dan de 720p-opname van de G1. Ook gelet op het aantal beeldpunten valt het detail in het beeld bij de G1 tegen, datzelfde geldt voor het dynamisch bereik. Zet je het geluid aan, dan hoor je dat de G6 er veel beter in slaagt om de wind weg te filteren, waar je bij een stevige storm, zoals op de dag van de opname, vrij weinig meer hebt aan de audio van de G1.

Hoewel je met de G6 helaas nog steeds geen 4K-video's kunt maken, is het plaatje lang niet slecht. In vergelijking met de G5S van vorig jaar kijkt de G6 een stuk scherper, wat het beeld samen met de verbeterde stabilisatie duidelijk beter maakt.