13 midrange smartphonecamera's vergeleken: Mooie foto's voor minder

Fotokwaliteit overdag

Hoewel de kwaliteitsverschillen tussen de verschillende camera’s overdag nog meevallen, is er wel degelijk een onderscheid te maken. Kijken we naar de hardware waaruit het camerasysteem bestaat, dan zien we dat de Asus Zenfone 5, LG G7 ThinQ, Moto G7 Plus, Nokia 8.1 en Pocophone F1 vooroplopen. De eerste vier zijn als enige uitgerust met OIS, alle vijf hebben een relatief geavanceerde sensor en dito lens aan boord. De laatste drie zijn daarmee erg aan elkaar gewaagd. Alle drie produceren foto’s met een mooie doortekening en een naturel overkomende kleurverzadiging.

De Moto G7 Plus produceert vooral overdag fraaie foto's.

Foto’s van de Moto G7 Plus slaan soms ietwat roze uit, terwijl de Nokia 8.1 vaak een te blauwe tint meegeeft door falende automatische scènedetectie. De Moto G7 Plus biedt, mede dankzij zijn hogere sensorresolutie, de beste detailweergave. Wel hebben de foto’s van de G7 Plus standaard een beetje extra verscherping, zij het niet genoeg om wat ons betreft echt storend te worden. De automatische hdr van Motorola werkt net wat beter dan bij de twee andere toestellen, zeker die van de Pocophone F1.

Van het technisch geavanceerde vijftal biedt alleen de Zenfone 5 een nog betere hdr-implementatie. De tonemapping is soms wat over de top, maar resulteert vaak ook in sprekende, kleurrijke beelden met meer informatie in schaduwen en hooglichten dan bij de concurrentie. Helaas ogen de foto’s ook vrij ruizig en mist het beeld fijne details. We zien bovendien lensfouten als kleurschifting terug, zeker in de hoeken. Bij de G7 ThinQ mag de auto-hdr zich juist vaker laten zien. De belichting is steevast wat donker; door de kleinere beeldhoek ogen foto's wat 'ingezoomd' ten opzichte van de concurrentie. Het ruisreductiealgoritme van LG weet veel ruis weg te filteren, maar dat gaat wel gepaard met duidelijke 'waterverfachtige' artefacten.

De automatische scènedetectie van de Nokia 8.1 wil de kleurbalans nog weleens overhoop gooien - deze foto is te blauw geworden.

Effectieve automatische hdr en goede tonemapping kunnen het verschil maken tussen een matige foto en een uitstekend exemplaar. Op die manier weten de Samsung-toestellen voor hun technisch wat minder bijzondere camerasysteem te compenseren, met contrastrijke foto’s die veel detail in hooglichten en schaduwen bevatten. De ruisreductie is zelfs uitstekend, al ogen beelden net als bij LG wat ‘waterverfachtig’ op volledige grootte. Ons testmodel van de Galaxy A8 had wat last van lensonscherpte in de linkerhoek. De A7 vertoont een betere scherpte over het hele frame, maar bij dat toestel viel het detailniveau ondanks het hoge aantal megapixels sowieso tegen, zeker bij het activeren van de hdr-modus. De extra verscherping die Samsung bij dit model toepast, kan dat uiteindelijk niet verbloemen.

De Honor 10 is in staat tot prima hdr-opnames, maar je moet het helaas wel zelf inschakelen (rechts of onder de foto met hdr handmatig aan).

Door het gebrek aan auto-hdr is het dynamisch bereik van standaardopnames van de Honor 10, Huawei Mate 20 Lite en Sony Xperia XA2 minder goed. De Mate 20 Lite komt er van de drie het beste uit: standaard ogen de foto’s een stuk helderder, met bovendien meer detail in schaduwen en hooglichten. Schakel je hdr handmatig in, dan produceert het toestel prima opnames, met een hoger detailniveau dan beide Samsung-modellen, al is de tint steevast te warm. Je moet wel opletten om de ‘AI Camera’ uit te laten. Hoewel ook daarmee het detail in schaduwpartijen toeneemt, resulteert die functie in wel erg cartooneske kleuren. De Honor 10 doet het – behalve de witbalans – op alle vlakken net wat minder dan het toestel van het moederbedrijf, al is het effect van de ‘AI Camera’ bij dit model beter te pruimen. Sony’s smartphone heeft meer dan de andere twee last van donkere schaduwen bij tegenlichtsituaties. De hdr-functie verhelpt dat probleem maar deels. Vaak wordt alleen de kleurverzadiging opgevoerd, wat de foto’s op zich ook wel kunnen gebruiken. Bovendien mist de lens aan scherpte in de hoeken en zien we wat kleurschifting terug. Het weinig geavanceerde ruisreductiealgoritme smeert vegetatie, grind en stoeptegels samen tot een brij van gelijkgekleurde pixels.

Opnamen van de Wiko View 2 Plus vertonen een nogal beperkt dynamisch bereik. In deze foto worden de gebouwen op de voorgrond wel erg donker.

De Wiko View2 Plus, Oppo RX17 Neo en HTC U12 Life vinden we onderaan het testveld. Bij Oppo en Wiko lijkt het probleem vooral in de hardware te zitten: de sensoren zijn simpelweg niet zo geavanceerd. Detailniveau, kleurverzadiging en dynamisch bereik vallen tegen. Wiko poogt het hardst de ruis te verbergen, maar dat is niet erg succesvol; je hoeft niet ver in te zoomen voordat foto’s eruitzien als een aquarelschilderij. Oppo tracht vooral het beperkte dynamisch bereik op te schroeven, opnieuw niet geheel met succes. Vaker zien beelden eruit alsof ze eerst nog even door een Instagramfilter zijn gehaald, met ‘dramatische’ donkere schaduwen en erg veel ruis in lichte delen. Zonder hdr blijft de beeldkwaliteit echter verder achter, waarbij de auto-hdr vreemd genoeg niet vaak inschakelt. De foto’s van de U12 Life hebben een groenige tint en een gebrek aan kleurverzadiging. Het handmatig maken van hdr-foto’s duurt net als bij Wiko ouderwets lang. Resulterende beelden hebben weliswaar meer detail in middentonen, maar ogen nog fletser, doordat de middentonen erg helder worden getoond. Door die keuze in tonemapping maken de hdr-foto's een te futloze indruk.

Testfoto's alle toestellen, overdag

Alle foto's in onderstaande vergelijking zijn geschoten op de standaardinstellingen, met de primaire camera, vanaf hetzelfde standpunt.