Voor streamers, podcasters en gouden keeltjes: 6 USB-microfoons review

Blue Yeti

Blue’s populariteit is met name te danken aan één model, de Blue Yeti, die al sinds 2010 verkocht wordt en nog altijd voor zo’n 135 euro tot twee tientjes minder verkrijgbaar is. Ook deze microfoon heeft een retro-look, maar op een heel andere manier dan de Snowball. De Yeti is namelijk langwerpig, met aan de bovenkant een grote metalen plopkap, die drie microfoonmodules aan het zicht onttrekt.

De Yeti wordt geleverd met een zware, metalen standaard waarin de microfoon naar achter versteld kan worden en waarop we aan de voorzijde een grote volumeknop voor de hoofdtelefoon en dempknop voor de microfoon vinden. Onderop de microfoon bevinden zich een micro-usb poort voor verbinding met de pc, een 5/8”-aansluiting voor montage op andere microfoonstandaards en een 3,5 mm hoofdtelefoonaansluiting. Aan de achterzijde ten slotte, de kant die richting de monitor wijst, vinden we een grote gain-knop, die het niveau van de microfoon laat instellen en een mode-switch die bepaalt hoe de microfoon werkt.

De Yeti heeft dus drie microfoonmodules, maar anders dan bij de Magnus van Asus, die alle drie de microfoons in een W-vorm richting de gebruiker heeft gericht, zijn de modules bij de Yeti in een Y-vorm opgesteld. Eén microfoon wijst naar de gebruiker, de ander twee schuin naar voren in tegenovergestelde richting. Met deze opstelling kan Blue verschillende karakteristieken verkrijgen. Allereerst natuurlijk de standaard nierkarakteristiek, waarbij alleen de microfoon aan de voorzijde gebruikt wordt. Daarnaast is er een omnidirectionele modus, die het geluid van alle drie de modules samenvoegt en zo rondom geluid opneemt. Ten slotte kan de microfoon in bidirectionele en stereomodus werken. De stereomodus werkt net als die van de Asus Magnus: de Yeti voert dan een stereosignaal uit, waarbij duidelijk hoorbaar is of geluid van links of van rechts komt. In de bidirectionele modus neemt de microfoon alleen geluid dat van de voor- en de achterkant komt op, geluid van de zijkanten wordt zoveel mogelijk onderdrukt. Het resultaat is een monosignaal, dat goed bruikbaar is voor bijvoorbeeld interviews.

Over de kwaliteit van de Yeti zijn we zeer te spreken. De microfoon klinkt relatief ‘warm’, zonder dat lage tonen overdreven aanwezig zijn. Ondanks de grote plopkap is de Yeti wel gevoelig voor P’s en T’s als je van dichtbij spreekt. Houdt dus minimaal een centimeter of tien afstand tot de microfoon. Wat ook opvalt is dat de Yeti, net als de Snowball, lichte maar hoorbare ruis produceert, ook in de niermodus. Deze ruis is in de opnames hoorbaar. De ingebouwde hoofdtelefoonversterker geeft het geluid in alle modi zonder vertraging door, zodat je goed kan monitoren wat er opgenomen wordt. De Yeti heeft echter ook een nadeel. Ondanks de zware bouw en stevige voet pakt de microfoon bovengemiddeld veel contactgeluid op, vooral het trommelen met de knokkels op de tafel levert een hard en laag dreunen geluid op.