Smart TV: geen standaard
Na de smartphone, die meer is dan alleen een telefoon om mee te bellen, moet nu dus ook de televisie slimmer en multifunctioneler worden en dus introduceerden meerdere merken vorig jaar de term ‘Smart TV’. Hoewel deze naam suggereert dat er sprake is van samenwerking, is dat niet per definitie het geval. Phlilips en LG hebben de krachten gebundeld om de basis van het Philips NetTV platform dat al sinds 2008 bestaat verder uit te bouwen en ook Sharp en Loewe maken gebruik van deze technologie. Samsung, Sony en Panasonic hebben echter elk hun eigen systeem bedacht, waarbij geldt dat elk systeem anders werkt en andere mogelijkheden biedt.
Basisfuncties
Hoewel er veel verschillen zijn tussen de ‘smart tv’ functies bij verschillende merken zijn er ook globale overeenkomsten. De eerste is dat Smart TV’s beschikken over een (draadloze) netwerkadapter waarmee ze verbinding kunnen leggen met het internet en andere apparaten binnen het thuisnetwerk.
Apps
De geboden internetfunctionaliteit verschilt sterk per merk. In de meeste gevallen wordt gewerkt met apps die op de televisie geïnstalleerd zijn of door de gebruiker zelf geïnstalleerd kunnen worden. Zulke apps bieden over het algemeen informatie van één aanbieder, vergelijkbaar met apps voor smartphones. Het journaal terugkijken doe je dus via een andere app dan het bekijken van programma’s van RTL of SBS. Wil je weten wat voor weer het wordt? Dan is daar ook weer een aparte app voor nodig.
De nieuwe Smart TV interface van Philips
Bij merken zoals Samsung en Panasonic kunnen deze apps echt kleine programma’s zijn die daadwerkelijk gedownload moeten worden en die opgeslagen worden op intern geheugen in de televisie, of op een SD kaart of geheugenstick die in de tv gestoken moet worden. Voordeel van dit systeem is dat het veel mogelijkheden biedt om software echt op de tv zelf te laten draaien. Panasonic zet sterk in op gaming en biedt fraai ogende games waarvan de data deels direct van internet wordt gehaald, maar deels ook daadwerkelijk op de televisie geïnstalleerd wordt. Voor Samsung geldt hetzelfde al zet dat merk voorlopig minder in op gaming en meer op sociale apps en video.
Andere systemen, zoals het NetTV platform van Philips bieden vooralsnog apps die eigenlijk niet meer zijn dan links naar CE-HTML websites. Deze variant op HTML is speciaal bedoeld voor navigatie met apparaten die geen toetsenbord of muis hebben en waarbij de interface dus zodanig is opgezet dat deze geschikt is voor bediening met de pijltjestoetsen van een afstandsbediening. Het voordeel van CE-HTML gebaseerde apps is dat ze feitelijk niet geïnstalleerd hoeven te worden. Het enige wat je doet bij ‘installatie’ van zo’n applicatie is het maken van een snelkoppeling. Apps nemen dus ook geen ruimte in op de TV en zijn door ontwikkelaars snel bij te werken en gemakkelijk te onderhouden. Nadeel is dat alle informatie steeds van internet gehaald moet worden, waardoor navigatie soms wat trager kan verlopen. Ook biedt CE-HTML minder geavanceerde functies en is het draaien van games (nog) niet goed mogelijk.
Skype
Een andere functie die steeds meer televisies ondersteunen is Skype. Dit populaire platform biedt de mogelijkheid om via internet gratis te (video)bellen. In vrijwel alle gevallen geldt dat om van Skype gebruik te kunnen maken een webcam gekocht moet worden die bij de televisie past. Reken hiervoor op een kostenpost die kan variëren van zestig tot ruim honderd euro.
