DLNA en USB: mediaspeler in de TV
Naast een vorm van apps bieden alle slimme televisies met een netwerkverbinding ook enige vorm van mediaspelerfunctionaliteit. Hierbij is het mogelijk om via het DLNA protocol direct audio, video en fotobestanden vanaf bijvoorbeeld PC’s of NAS apparaten met DLNA serversoftware af te spelen. Iedere Windows PC beschikt standaard over dergelijke software, Windows Mediaplayer kan immers dienst doen als DLNA server. Door in een programma als Mediaplayer mappen of specifieke bestanden te delen kan de televisie deze direct streaming via het netwerk afspelen.
Nadeel van DLNA is dat het officieel slechts een beperkt aantal bestandsformaten ondersteund en dat het sterkt van de implementatie van zowel de serversoftware als de client afhangt of ook niet-standaard bestandstypen herkend en afgespeeld worden. Onze ervaring is dat de meeste televisie via DLNA vrij beperkt zijn en bijvoorbeeld bestanden in het populaire .MKV videoformaat niet altijd herkennen.
De mediaspelerinferface van Panasonic
Om dergelijke bestanden toch af te kunnen spelen bieden veel televisies ook de mogelijkheid om foto’s, muziek en video’s af te spelen vanaf een USB apparaat dat op de televisie aangesloten wordt. Alle moderne televisies kunnen daarbij overweg met FAT geformatteerde USB sticks en harddisks, maar ook NTFS geformatteerde schijven worden door vrijwel alle televisies herkend. Bij zo’n directe verbinding met een opslagapparaat is het aantal ondersteunde bestandsformaten groter en worden MKV bestanden door de meeste televisies wél netjes afgespeeld.
Toch is de mediaspelerfunctionaliteit die in televisies zit ingebakken nog geen volwaardig alternatief voor een losse mediaspeler uit het duurdere segment. Losse apparaten ondersteunen vaak nóg meer bestandsformaten en betere ondersteuning voor ondertitels. Daarnaast hebben losse mediaspelers doorgaans een gebruiksvriendelijkere en overzichtelijkere interface. Want vooral op dat laatste punt geldt dat eigenlijk alle televisies tekort schieten. Een fraai overzicht van een film- of muziekcollectie op basis van overzichtelijk weergegeven albumhoezen of filmposters is bij moderne mediaspelers geen enkel probleem, terwijl televisies niet verder komen dan (te) groot weergegeven mapnamen waardoor er veel gebladerd moet worden en het overzicht niet optimaal is.
