Techniek
Voordat we ingaan op de ervaring van film en app zelf, is het interessant om even stil te staan bij de technische achtergrond. In diverse presentaties voorafgaand aan de film kwam naar voren dat deze het resultaat is van een samenwerking tussen IT-bedrijf Service2Media en regisseur Bobby Boermans. Al de nodige jaren geleden had men het idee van 'interactieve televisie' (die woorden werden gelukkig niet gebruikt, net zo min als 'informatiesnelweg' of 'multimedia') gepresenteerd aan niemand minder dan medewerkers van Endemol. Die presentatie was op niets uitgelopen, want zoals dat vaker gaat konden de vertegenwoordigers van de 'oude techniek' haarfijn uitleggen waarom het idee van bijvoorbeeld een quizprogramma dat bij de kijker thuis synchroon met een uitzending meeliep technisch onmogelijk was. Latencies, bandbreedte, synchronisatie, antwoorden die verschenen voor de vraag gesteld was: men had het al bedacht en als onmogelijk afgeschreven.
Fast forward naar 2013 en het is niet alleen mogelijk, het is verrassend eenvoudig. De gevonden oplossing van Service2Media is zo simpel, dat het lachwekkend zou zijn als hij niet zo elegant was. Synchronisatie van de gebeurtenissen op het 'tweede scherm' (middels een app) vindt plaats door audiosignalen op een voor mensen onhoorbare frequentie, die de microfoon van een doorsnee smartphone moeiteloos oppikt. Met die signalen kunnen films van elkaar worden onderscheiden en op de juiste momenten de actie gestart en gestopt worden in de app.
Geen interactiviteit
Feitelijk bevat de app niets anders dan een eigen tijdlijn, die correspondeert met die van de film. Op gezette momenten gebeurt er dan iets. In de app van APP de film was, voor zover we konden ontwaren, geen sprake van interactiviteit. Je kan meekijken, maar je hoeft niets te doen. Het is denkbaar dat er in de toekomst apps komen waar dat wel bij kan, al blijft een fundamenteel probleem dat je als kijker geen echte invloed hebt op wat er op het grote scherm gebeurt. In die zin is het vergelijkbaar met computergames uit de vroege jaren '90, toen 'interactieve films' een kort bloeiperiode beleefden: feitelijk games waarbij je niet veel meer moest doen dan af en toe op de muis klikken om een volgende scène te zien, weergegeven als ruizig filmpje in 640x480 pixels en 16-bits kleur. Voor alle duidelijkheid, dat is niet 16-bits-per-kanaal, maar 16 bits voor rood, groen én blauw. 65536 kleuren dus. Enfin, de interactieve films was geen lang leven beschoren: een versie produceren waarbij je écht invloed op het verhaal had was te duur, dus het werd al snel saai. Hetzelfde zal vermoedelijk gelden voor films met interactieve apps.
Under A Killing Moon (1994): een 'interactieve film' - een van de betere overigens.
Dat wil niet zeggen dat apps geen meerwaarde kunnen hebben voor filmmakers, naast de gimmick om mensen naar de bioscoop te trekken. Het gebruik in de zaal zorgt ervoor dat de kans dat bezoekers de app installeren veel groter is (een app ter promotie van een film is niets nieuws, uiteraard). Met de app eenmaal geïnstalleerd kunnen studio en regisseur allerlei zaken aanbieden, die tot dusver voorbehouden zijn aan DVD- en Blu-ray releases: making-of documentaires, interviews met cast en crew, foto's van de set, quizzes, spelletjes en wedstrijden.
Sterker nog, een beetje slimme producent zorgt dat de kijker direct de film kan voorbestellen op een medium naar keuze, zodra deze de bioscoop verlaat. Met een aantrekkelijke prijs en gecombineerd met bijvoorbeeld korting voor deel 2 (laten we eerlijk zijn, er is altijd een deel 2) kunnen zowel maker als kijker plezier hebben aan zo'n app. De app van APP de film bevat ook cast-informatie, trailers en foto's.
De eerste app-scène van APP de film
Natuurlijk is de vraag of het een app moet zijn of een website. Service2Media is daar in ieder geval heel duidelijk over: het bedrijf is van oudsher een app developer, maar heeft sinds enige tijd een eigen app-ontwikkelomgeving, die onlangs de 4.0 versie bereikte. Daarmee is het mogelijk om direct voor meerdere platforms apps te ontwikkelen, waarbij Service2Media door eigen abstractielagen directe toegang tot de hardware claimt te geven, wat met webapplicaties niet mogelijk is. Hiermee claimt het bedrijf 'the next best thing' te hebben in vergelijking met geheel 'native' geprogrammeerde toepassingen, die relatief tijdrovend en duur zijn. De demonstratie van de app-ontwikkelapp was in ieder geval indrukwekkend - met een iPad app werd in real time een eenvoudige app in elkaar gezet, die direct op meerdere platforms live te testen was.
De app wanneer deze inactief is.
