APP de film app
De functie van de app op je eigen telefoon in de zaal bestaat eigenlijk maar uit twee zaken. In de eerste plaats wordt af en toe een ander camerastandpunt getoond. Op het grote doek zie je bijvoorbeeld een overzichtsshot, op het scherm van je telefoon zie je een detail daaruit. Of je ziet op het bioscoopscherm waar de hoofdpersoon naar kijkt en op je smartphone zie je wat zij ziet. Die simultane vertoning is niets nieuws, daarvoor worden sinds jaar en dag splitscreens en inzetjes gebruikt.
De regisseur gaf zelf in zijn introductie al aan, dat het filmen feitelijk weinig verschilde van een reguliere opname - het voornaamste verschil zat in het bepalen welke fragmenten op welk moment op welk scherm getoond worden. De app geeft zo hints van wat later gaat gebeuren, wat ervoor kan zorgen dat de spanning verder wordt opgevoerd.
De tweede toepassing voor de app is het vertonen van meta-informatie bij de film: chats die plaatsvinden terwijl op het grote scherm wat anders gebeurt (een uitwisseling tussen twee samenzweerders terwijl de hoofdpersoon op haar motor rondscheurt, bijvoorbeeld), videofragmenten en foto's die door Iris de app worden rondgestuurd om de personages te manipuleren.
De dialogen in de film zijn ongeveer net zo levensecht.
Niet alle filmfragmentjes uit de app zijn even effectief, maar met name degene waarbij je kijkt vanuit het perspectief van de hoofdpersoon en degene waarbij je deelgenoot wordt aan actie die elders plaatsvindt dan wat er op het scherm gebeurt leveren wel een bijdrage aan de beleving.
Een nadeel is dat de makers het niet hebben aangedurfd de film zo te maken, dat je deze zonder app eigenlijk niet kan volgen. Daardoor zijn veel fragmenten dubbelop, of gewoon niet belangrijk voor het verhaal - en daardoor leiden ze eerder af dan dat ze wat toevoegen. De app is dus een mes met twee kanten. Juist bij een bubblegum popcorn film als deze vervult de app een nuttige functie, namelijk je bij de les houden. Door middel van een trilsignaal word je geattendeerd dat er weer wat op het kleine scherm gebeurt, terwijl zich wat anders op het grote doek afspeelt. Dat zorgt ervoor dat je even moet nadenken en kiezen, een split-second beslissing die je meer betrekt bij de actie.
Een voorbeeld van een 'tweede scherm' dat de spanning moet opvoeren, zij het op wat knullige wijze.
Voordat de film begon, had ik weinig hoop dat de combinatie van smartphone en bioscoopzaal een gelukkig huwelijk zou vormen. Gelukkig bleek de realiteit mee te vallen. Daarbij zal wel absoluut een factor zijn, dat de zaal waarin de vertoning plaatsvond vrij vlak afliep. Daardoor gingen de smartphoneschermpjes schuil achter de stoelruggen en was dus veel minder dan je zou verwachten sprake van een zee van storend oplichtende, afleidende postzegels in het donker. Het helpt ook dat de app voornamelijk in donkere tinten is vormgegeven. 'Minder irritant dan verwacht' is wellicht niet de sterkste aanbeveling die je ooit gelezen hebt, maar in een andere zaal is het mogelijk een heel andere ervaring. Ook is het bijzonder eenvoudig voor te stellen hoe een slechte implementatie van de app een goede film juist kan verpesten. Ofwel, we zijn terughoudend optimistisch over de mogelijkheden.
Deze animatie heb je na een paar keer echt wel gezien.
Daar speelt ook een rol bij, dat zowel de technische werking als de gebruikerservaring van de app van APP de film voor verbetering vatbaar zijn. Afgezien van de al vermelde onduidelijkheid over wanneer de app te starten, vertoonde deze nog veel meer irritant gedrag, in ieder geval in combinatie met een doodgewone iPhone 4.
Zo vereist de werking dat je een startknop aanraakt, maar de helft van de tijd dat je de app start, wordt die niet getoond of pas na een minuut wachten getoond. Raak je de startknop aan, dan doorloopt de app een lange - 20, 30 seconden? - animatie van groene computercode op een zwart scherm (nee, niet zoals in de Matrix, eerder War Games) om vervolgens in een stand-by stand te geraken die het hele scherm benut.
De app komt in actie wanneer audiosignalen in het geluidsspoor daartoe aanleiding geven, maar doet dat alleen als hij actief is. Je kan met andere woorden niet een andere toepassing gebruiken (wat onhandig is als je aantekeningen wilt maken, maar dat is vooral een beletsel voor recensenten), want dan moet de app weer opnieuw opstarten en de animatie door. Bovendien moet je de app daarvoor frequent eerst volledig afsluiten.
Tel daarbij op dat de app tamelijk willekeurig geprogrammeerd lijkt om in portret of landschapsstand te werken, af en toe crashte, dat de openingsanimatie dwars over de extra content wordt getoond als die toevallig actief is wanneer je weer eens opnieuw moet opstarten en dat de app, iedere keer als je terugkeert van een andere toepassing, besluit dat de film is afgelopen en dat er dan alvast een Twitter- en Facebook-bericht voor je worden klaargezet: het zal duidelijk zijn dat hier nog het een en ander te verbeteren valt.
De techniek van de app is nog niet vlekkeloos: als je moet herstarten terwijl 'tweede scherm content' wordt getoond, wordt de opstartanimatie eroverheen geprojecteerd. (En ja, dat tekstbericht staat er echt.)
Positief aan de technische werking is dat de aanslag op je accuduur kleiner is dan je zou verwachten voor een app die je bijna twee uur continu actief moet houden. Onze eerste schermafdruk vertoonde nog 68% resterende accucapaciteit, bij de laatste was het ongeveer 48%. Dat was met 3G en WiFi actief, maar met Bluetooth uitgeschakeld. Vermoedelijk zou het verbruik verder beperkt zijn gebleven als de app niet zo vaak opnieuw had moeten opstarten.
