Corsair Obsidian 900D review: de overtreffende trap

Conclusie

We staan voor een dilemma als het gaat om het opmaken van de eindbeoordeling van de Corsair Obsidian 900D. Enerzijds is dit een van de indrukwekkendste behuizingen die we tot dusver in ons lab zagen, anderzijds kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken, dat het productieproces nog niet foutloos verloopt.

De kracht van de 900D zit in details. Net als bij de 800D is er echt over het ontwerp nagedacht: wat is handig als je een high-end systeem wilt inbouwen, hoe maak je het zo makkelijk mogelijk? Verplaatsbare hardeschijfkooien, een zee aan mogelijkheden voor kabelmanagement, heel veel ruimte en tal van koelingsopties maken het je als systeembouwer inderdaad heel makkelijk. Ook de constructie is duidelijk het resultaat van doordachte keuzes. Zijpanelen in twee delen, het vergrendelingsmechanisme van de grote panelen, het sluitingsmechanisme van de luiken aan de onderkant, de perfecte aansluiting van de panelen op het chassis aan de bovenzijde, uitneembare stoffilters op alle belangrijke posities: en dat is maar een greep uit de voorbeelden waaruit aandacht voor detail blijkt. Los van dat alles zijn er maar weinig behuizingen waar je zoveel componenten in kwijt kan.

Aan de andere kant is die kracht ook de zwakte: elke innovatie is een potentieel probleempunt, qua constructie of qua afwerking. De eisen aan de productie nemen toe en daarmee het risico op onvolkomenheden. Die zijn er dan ook: de zijpanelen klemmen net iets te veel, waardoor ze lastig te verwijderen zijn ondanks het slimme mechaniek; de onderluiken sluiten aan de linkerkant niet helemaal goed aan; het gelamineerde plastic van de afdekklepjes vertoont onregelmatigheden; het klemmechanisme van het rechterpaneel blijft steken; intern zijn er meer dan gebruikelijk opstekende en uitstekende punten waar schroeven, scharnieren of popnagels nodig waren. Grotendeels zijn dit zaken die zullen verdwijnen naarmate de productie wordt opgevoerd en geperfectioneerd, deels zijn ze inherent aan het ontwerp. Dat laatste kunnen we door de vingers zien, maar het eerste niet: de kans is aanwezig dat je als vroege koper van een 900D genoegen moet nemen met kleine, maar hinderlijke onvolkomenheden. In het kader van full disclosure moeten we daarbij melden dat we twee exemplaren van de 900D hebben gehad voor deze test; de eerste vertoonde grotere gebreken van vergelijkbare aard als de tweede, maar ook bij dat exemplaar waren er nog voldoende aanwezig - de review is in zijn geheel op het tweede exemplaar gebaseerd; het eerste voldeed volgens Corsair nog niet aan de kwaliteitseisen.

Los van de constructiekwesties zijn er vervolgens materiaalkeuzes. Daarbij hebben we één groot punt van kritiek en dat is het plastic dat is gebruikt voor de bevestigingsmechanismes voor 5,25" apparaten en 3,5" harde schijven, alsmede de front-aansluitingen, power- en reset-knop. Qua afwerking en kwaliteit sluiten die gewoon niet aan bij de hoogwaardige materialen en afwerking van de rest van de 900D. Eenzelfde fenomeen zagen we opmerkelijk genoeg bij de Cosmos II. Liever hadden we een vraagprijs van 399 euro gezien en perfecte afwerking, dan de huidige prijsstelling waarbij je genoegen moet nemen met toch wel het nodige plastic.

Dat brengt ons op het punt van de prijs: 325 euro, plus of minus een euro of twee. Een enorme hoeveelheid geld om in louter een behuizing te steken, maar op Hardware.Info zijn we wel wat gewend en kunnen we ons prima configuraties voorstellen waarbij een kast als deze niet alleen qua prijsstelling aansluit, maar ook gewoon een van de weinige opties is die deze kan herbergen. Zoveel E-ATX behuizingen voor consumenten-PC's zijn er niet (en workstation-behuizingen zijn lang niet altijd zo gebruiksvriendelijk, en evenmin goedkoop). Voor het gebodene is de prijs op zich te rechtvaardigen, en bovendien is de 900D met zijn flexibele inrichting voldoende innovatief dat we minder op de prijs letten.

Maar toch, voor dit geld koop je ook de nog grotere en qua vormgeving opvallender Cosmos II van Cooler Master. Hoe anders die ook is qua uiterlijk en opzet, er zijn ook heel veel overeenkomsten - inclusief de prijs. Ook bij die kast moesten we constateren dat de fabrikant heel hoog had ingezet, maar de belofte uiteindelijk toch niet helemaal kon waarmaken. Ook bij de Corsair Obsidian 900D moeten we uiteindelijk óók naar de prestaties kijken, zowel qua koeling als qua geluidsprestaties. Dan zien we dat hij wat beter koelt dan de Cosmos II, maar ook wat meer lawaai maakt. Net als bij die behuizing is de standaardkoeling eigenlijk niet toereikend om de beoogde super high-end configuratie koel te houden. De impliciete gedachte lijkt te zijn, dat je toch wel gaat investeren in waterkoeling en/of de nodige extra ventilatoren. Dat is vermoedelijk ook waar, maar toch verwachten we bij een prijsstelling als van deze kasten koelprestaties die behoren tot de top, en niet het middensegment.

Uiteindelijk beloonden we de Cosmos II dan ook niet met een Gold, maar met een Silver Award - en voor de Corsair Obsidian 900D moeten we dat, helaas zouden we bijna zeggen, ook doen. Bij uitstekende koelprestaties hadden we de onvolkomenheden in de constructie door de vingers kunnen zien; bij perfecte constructie hadden we de goede, maar niet fantastische koelprestaties en de matige geluidsprestaties kunnen negeren. Voor een superdeluxe systeem is ook de Obsidian 900D een uitstekende keuze en we juichen Corsairs streven om de lat hoger te leggen van harte toe. Als het echter zelf de lat net niet haalt, moeten we daar echter ook eerlijk over zijn: het is een Silver Award met gouden glans, maar het is wel zilver.

Corsair Obsidian 900D