Samsung KE55S9C Curved OLED TV review: het wachten waard

Beeldkwaliteit: grijs- en kleurweergave

Al het voorgaande is natuurlijk irrelevant als de beeldkwaliteit van het scherm niet in orde zou zijn. Gelukkig stelt de Samsung KE55S9C op dat punt niet teleur. Het eerste wat opvalt als we de Curved OLED televisie uitgepakt hebben en de ‘cinema’ beeldstand hebben gekozen, is de perfecte zwartweergave.

Vergeet plasma. Buiten het feit dat plasmaschermen bij invallend licht vaak iets grijzig lijken in plaats van puur zwart, lichten plasmaschermen ook altijd iets op. Waar onze colorimeter zelfs bij de Panasonic ZT60 - de beste plasmatelevisie die we ooit hebben getest - een zwartwaarde van 0,006 cd/m² laat noteren, is zwart bij de KE55S9C OLED écht helemaal zwart. Dat maakt dus meteen dat het contrast oneindig hoog is. Omdat er geen (dikke) glaslaag voor het paneel zit, is van lichtverstrooiing bij contrastrijke overgangen ook vrijwel geen sprake.

Ook de kijkhoek van het scherm is zonder te overdrijven briljant. Zowel het contrast als ook de kleurweergave nemen niet zichtbaar af als we de TV onder een hoek bekijken, zelfs vrijwel geheel van opzij ziet het beeld er nog altijd prachtig uit.

Qua kleurweergave wist ons testexemplaar zonder kalibratie goede scores neer te zetten. In de cinemastand zien we dat de kleurtemperatuur met ruim 7000 Kelvin eigenlijk wat aan de hoge kant is, en als we het grijsverloop bekijken zien we dat dit vooral komt omdat blauw standaard oververtegenwoordigd is. Of dit expres is gedaan met het oog op de veroudering van de blauwe subpixels is onduidelijk. Zoals alle Samsung televisies uit het midden en hogere segment biedt de ook de KE55S9C wel een 10-punt grijsschaal kalibratiemogelijkheid, zodat dit goeddeels is op te lossen.

Het kleurbereik komt standaard vrijwel overeen met de gewenste kleurruimte van de Rec.709 norm voor HDTV’s. Rood, groen en blauw komen qua coördinaten min of meer overeen met de gewenste waarden, bij de secondaure kleuren cyaan, magenta en geel zien we wel iets van afwijkingen. Ook hier is het mogelijk om de primaire en secondaire kleuren bij te regelen met een vrijwel perfect plaatje als resultaat, maar kalibratie is daarvoor dus wel vereist.

Ons is onduidelijk of voor OLED televisies net als voor plasma’s geldt dat de kleurweergave de eerste circa honderd uur nog verloopt, of dat hiervan geen sprake is. Aangezien we het toestel slechts anderhalve dag hebben getest was het onmogelijk om een tweede meting te doen na enige ‘inspeeltijd’.

Eén puntje van kritiek hebben we wel. Het panel lijkt een raster met relatief veel zwartruimte te hebben tussen de pixels, meer dan wat we van moderne LCD schermen gewend zijn. Hierdoor ziet het beeld er van dichtbij iets korreliger uit dan LCD schermen. We hebben het dan echter over een kijkafstand van minder dan een meter, op een normale afstand van een meter of drie is het gelukkig niet zichtbaar.