De kaart die alles veranderde
De revolutie op het gebied van 3D-gaming op de PC kwam er uiteindelijk in 1996, dankzij de in november geïntroduceerde Voodoo-chip van nieuwkomer 3Dfx, destijds nog geschreven met een hoofdletter D. De Voodoo-kaarten waren alleen geschikt voor 3D en moesten via een externe kabel doorgelust worden op een bestaande 2D-kaart, die voor het aansturen van de monitor moest zorgen. In 3D was de Voodoo-chip echter heel goed. Geen enkele chip uit die tijd kon in de buurt van de prestaties van de Voodoo komen. Hoewel de chip compatible was met DirectX 3.0, was het voornamelijk de eigen Glide API die de kaart succesvol maakte. In korte tijd verschenen er speciale Voodoo-versies van populaire 3D-games als Quake en Tomb Raider, die er veel beter uitzagen dan wanneer de CPU de weergave van de 3D-wereld geheel zelfstandig moest verzorgen.
Het verschil in beeldkwaliteit en prestaties was zo groot dat Voodoo-kaarten ondanks de fikse prijs van 600 à 700 gulden als warme broodjes over de toonbank gingen. In een computerwinkel hoefde je liefhebbers maar een minuut door Voodoo versnelde 3D-games te laten zien en men was verkocht. Binnen een jaar tijd had 3Dfx ruim 80% van de 3D-markt in handen en hadden bedrijven als S3 het nakijken. 3Dfx verkocht zelf aanvankelijk geen videokaarten, maar liet dat over aan merken als Canopus, Miro en 2TheMax. In Nederland was het voornamelijk Diamond dat onder de naam Monster 3D de kaarten met pallets tegelijkertijd kon wegzetten.
De 3Dfx Voodoo had echter zijn beperkingen: zo kon 3D enkel in full-screen modus versneld worden en was de resolutie beperkt tot 800x600. Maar toch: voor PC-gamers was er in 1997 maar één juiste keuze en dat was deze kaart.
De 3Dfx Voodoo, de kaart die alles veranderde
De eerste Tomb Raider game met software rendering...
... en met een 3Dfx Voodo kaart, een wereld van verschil.
De 3Dfx-versie van de eerste Quake was voor velen een reden om een Voodoo-kaart te kopen.
