Inleiding
Intel viert dit jaar dat de Wet van Moore 50 jaar bestaat. Deze “wet die eigenlijk geen wet is” verklaart dat een smartphone van nu meer rekenkracht heeft dan een desktop van tien jaar terug. Sterker, je kan zelfs stellen dat deze wetmatigheid de snelle ontwikkeling van processorkracht in stand heeft gehouden. Maar, hoe lang blijft die Wet van Moore nog gelden?
De technologische ontwikkelingen gaan de afgelopen tientallen jaren zo snel, dat iedere andere industrietak stinkend jaloers mag zijn. Het is pas 30 jaar geleden dat de personal computer langzaam maar zeker huizen van normale consumenten in kwam. Inmiddels heeft je vaatwasser een processor die krachtiger is dan de snelste computers van toen. Een moderne smartphone beschikt over rekenkracht waar je een jaar of 10 geleden een stevige desktop met dito stroomverbruik voor nodig had. Processors zijn de afgelopen jaren ongekend veel sneller geworden: een moderne Core i7 4790K werkt op 4 GHz terwijl de Intel 4004 uit 1971 op 740 KHz. En dan hebben we het alleen nog maar over het verschil in kloksnelheid: meer cores, meer execution units per core, meer data die in één keer verwerkt kan worden (256 bit nu, 4 bit toen), complexere instructies en vele andere vernieuwingen maken dat een moderne CPU met een conservatieve schatting minstens 2,5 miljoen keer sneller moet zijn dan een chip van toen. Een duizelingwekkend getal, nietwaar?
Al die ontwikkelingen hebben we te danken aan de knappe koppen die werken bij Intel en andere technologiebedrijven. De snelheid waarmee zij nieuwe ontwikkelingen hebben uitgedokterd komt voor een groot gedeelte overeen met een voorspelling uit 1965 van één van de belangrijkste personen uit de geschiedenis van de processors: Intels mede-oprichter Gordon Moore.
Gordon Moore in 1970. Zijn “wet” is een inspiratiebron geworden voor Intel en vele andere technologiebedrijven.
