Verschillen
Door de bank genomen kunnen we concluderen dat de mogelijkheden van alle 3D-chips van een bepaalde fabrikant (low-budget, mid-range en high-end) grotendeels identiek zijn. Waar de kaarten voornamelijk verschillen is op het gebied van snelheid, ofwel het aantal beelden dat per seconde op het scherm getoverd kan worden. Dit is eigenlijk alleen van toepassing wanneer je aan de slag gaat met moderne games: duurdere kaarten bieden dan mogelijkheden voor hogere resoluties en mooiere 3D-effecten. Zeker wanneer je complexe spellen in zeer hoge resoluties wil spelen, is een videokaart van enkele honderden euro’s geen overbodige luxe. Tegelijkertijd is het ook zo dat wanneer je (vrijwel) geen games speelt, dat de goedkoopste videokaart of zelfs een geïntegreerde oplossing vaak meer dan voldoende is. De hoeveelheid geheugen op een videokaart heeft overigens relatief weinig effect op de prestaties, maar bepaalt wel hoe complex 3D-scènes in games mogen zijn. Een hoeveelheid van 256 MB is voor de komende generatie spellen meer dan voldoende. Voor wie de komende jaren een compromisloze game-ervaring wil, zijn er echter ook al kaarten met 512 MB.
Toch zijn er nog wel een aantal andere verschillen. Zo kunnen vrijwel alle videokaarten tegenwoordig twee monitoren aansturen, maar om twee digitale TFT-schermen via DVI aan te sturen hebt je vaak een wat duurdere kaart nodig. Een TV-uitgang is daarentegen tegenwoordig zelfs al op de meest goedkope videokaarten terug te vinden. Daarnaast zijn duurdere videokaarten vaak beter in het versnellen van videoweergave, al is dat alleen van belang als je HD-bestanden met een resolutie van 1920x1080 pixel gaat bekijken. Voor standaard video is wederom de goedkoopste videokaart al snel genoeg.
