Xiaomi Black Shark review: Gaming smartphone én goede deal

Camera

Xiaomi heeft de Black Shark voorzien van een dubbele cameraopstelling aan de achterkant, bestaande uit een 12 megapixel hoofdcamera en een secundair exemplaar met 20 megapixels. Beide camera's zijn voorzien van een lens met een diafragmawaarde van f/1.8. Hoewel Xiaomi de precieze typen van de gebruikte sensoren niet opgeeft, vermeldt het wel dat de 12 megapixelsensor beschikt over pixels van 1,25 micrometer, en is uitgerust met dual pixel fasedetectie-autofocus, terwijl iedere pixel van de 20 megapixelsensor 1.0 µm meet.

Op grond van bovenstaande eigenschappen zou je kunnen denken dat de tweede camera kan worden gebruikt om een stukje in- of uit te zoomen dankzij een andere brandpuntsafstand. Niets is minder waar: de secundaire camera wordt standaard alleen gebruikt voor het toevoegen van bokeh-effecten. Die zien er dankzij de hoge resolutie van de tweede sensor best fraai uit, het moet gezegd, maar het is een gemiste kans dat het camerasysteem niet kan worden ingezet om in te zoomen. Dat had hem net wat veelzijdiger gemaakt. We missen ook optische beeldstabilisatie op de hoofdsensor, al ontbreekt dat op meer toestellen in het middenklassesegment. Bij weinig licht moet je dus sneller de dubbele, tweekleurige led-flitser gebruiken.

Camera-interface van de Xiaomi Black Shark.

De camera-app is een van de apps die in de Europese versie van de software voor de Black Shark is behouden. De interface is niet heel erg uitgebreid en bevat een aantal vreemde keuzes. Zo moet je voor het instellingenmenu eerst een extra menu door en zit bovenin een functie voor de 'AI-Camera', waarbij ons niet geheel duidelijk werd wat de artificiële intelligentie precies aan de gemaakte beelden toevoegt. Ga je naar de handmatige stand, dan blijkt ineens dat je met de tweede sensor toch een foto kunt maken. Veel nut heeft dat niet, want het tweede exemplaar heeft zoals gezegd dezelfde beeldhoek. Daarmee zou je alleen iets kunnen hebben aan de hogere resolutie, ware het niet dat het detailniveau van deze camera nogal tegenvalt. Ondanks de krachtige SoC zijn mogelijkheden voor video-opname beperkt: een slow motion-stand is niet aanwezig en op de maximale resolutie van 3840 x 2160 pixels blijft de framerate beperkt tot 30 fps.

Camerabeeld van de primaire (links/boven) en secundaire (rechts/onder) sensors.

Praktijktest

Voor de primaire camera van de Black Shark voeren we zoals gebruikelijk onze vergelijkende cameratest uit met een vast referentietoestel. Zoals gebruikelijk hebben we daarvoor de camera van de Samsung Galaxy S9+ gebruikt, wat ons betreft op dit moment een van de beste camera's die in een smartphone te vinden is - hoewel de S10 net een paar dagen uit is, zal het nog even duren voordat we kunnen zeggen of ook deze camera weer als één van de beste uit de bus komt. We nemen zoals gebruikelijk onder verschillende omstandigheden een foto. De onderstaande foto's zijn geschoten met alle instellingen op de standaardwaarden (tenzij anders vermeld).

We nemen de eerste foto altijd in onze fotostudio met het licht uit, de flitser gedwongen uit en de deur op een kier. Een lastige klus, en de resulterende foto van de Black Shark is in vergelijking met het beeld van de Galaxy S9+ nogal donker en ruizig, waarbij de schaduwen dichtlopen. Het toestel heeft onverassend genoeg wat minder licht weten te vangen.

Met de flitser ingeschakeld weet de Black Shark niet correct te focussen op het onderwerp, ook niet na meerdere pogingen, waarbij deze foto er nog het best uitkwam. Het beeld lijkt tevens een klein beetje bewogen. In dit soort omstandigheden voel je het gemis van optische beeldstabilisatie al met al het meest. De Galaxy S9+ laat bovendien een groter dynamisch bereik zien: in hooglichten en schaduwen legt het toestel meer detail vast.

Bij de foto van de kranten, binnen met invallend daglicht, is te zien dat de Black Shark een wat donkerder plaatje produceert. De kleuren ogen daardoor wel wat voller. Het detailniveau van de Galaxy S9+ is wat hoger - let bijvoorbeeld op het stoffen kleed - al accentueert de S9+ kleine details in de foto ook meer, doordat het de foto's meer verscherpt.

In de scène buiten zien we een aantal eigenschappen van de camera van de Black Shark terugkomen: het dynamisch bereik is wat kleiner dan de camera van de Galaxy S9+ en ook kiest het toestel ervoor de scène onder te belichten. Daardoor heeft de wolkenlucht een mooie doortekening, maar wordt de voorgrond nogal donker. De S9+ kijkt een stuk frisser, waarbij de foto bovendien stukken minder ruis bevat. Bovendien behoudt deze camera in de uiterste hoeken van het frame meer scherpte.

Net als de Galaxy S9+ is de Black Shark voorzien van auto-hdr. Ondanks de grote contrastverschillen in het beeld kiest het toestel van Xiaomi er vreemd genoeg niet voor om hdr in te schakelen. Dat hebben we dus maar met de hand gedaan. Het resulterende plaatje heeft een hoger dynamisch bereik, maar waar de Galaxy S9+ ervoor kiest de al goed belichte voorgrond nog wat duidelijker te maken, kiest de Black Shark ervoor om de wolkenpartij met nog wat meer detail weer te geven. De voorgrond blijft erg donker.

Bij deze foto van ons redactiegebouw doet de hdr-functie wel wat hij moet doen: de opnieuw vrij donkere voorgrond wordt een beetje opgehaald, zodat er meer detail zichtbaar is in het gebouw. Het toestel kiest niet voor een overdreven effect, het detail in de foto blijft aanwezig en ook treden geen lelijke bij-effecten zoals halo's op.

Een gaming smartphone is niet gericht op het maken van de mooiste kiekjes en de Black Shark heeft dan ook niet de beste camera die we hebben gezien, ook niet in dit segment. Echt slecht zijn de foto's desondanks niet, eerder ietwat ondergemiddeld. Voor een volgende editie zouden graag een nog wat veelzijdiger camerasysteem zien, evenals optische beeldstabilisatie om ook bij weinig licht betere foto's te kunnen maken.