Een nieuwe dimensie in snel: Intel Core i7 test

Architectuur

Om de hogere prestaties mogelijk te maken, heeft Intel een groot aantal vernieuwingen in de processorarchitectuur doorgevoerd. Een tijd geleden hebben we in een artikel de veranderingen uitgebreid besproken (klik hier om dat terug te lezen), maar we zullen de belangrijkste aspecten nog een keer kort herhalen. Allereerst is de Bloomfield chip (de basis van de vandaag geïntroduceerde Core i7 CPU's) een zogenaamde native quad-core, wat betekent dat de processor vier kernen heeft die daadwerkelijk in één chip zijn ondergebracht. Dit in tegenstelling tot Intels huidige quad-core processors, die in feite bestaan uit twee aan elkaar geplakte dual-core chips. Verder is de HyperThreading technologie uit het Pentium 4 tijdperk terug van weggeweest. Dankzij deze techniek kan iedere processor core tegelijkertijd aan de slag met taken van twee programma(onderdelen). Ofwel: een quad-core Core i7 processor wordt in Windows herkend als een processor met acht kernen en is daarmee nóg beter geschikt voor multi-tasking en multi-threading.

Op de die-foto van de Bloomfield chip zijn duidelijk de vier cores te zien.

Misschien wel de meest verstrekkende vernieuwing is dat Intel de geheugencontroller heeft verplaatst van de chipset naar de processor. Dit in navolging van AMD, dat al sinds de introductie van de Athlon 64 de geheugencontroller in de processor heeft geïntegreerd. De Core i7 biedt ondersteuning voor triple-channel DDR3-geheugen. Dat betekent dat in Core i7 systemen de geheugenmodules per drie geplaatst moeten worden voor de beste prestaties. Officieel ondersteunt Intel geheugenmodules tot 1066 MHz, maar in de praktijk werkt DDR3-1333 ook probleemloos. De hoeveelheid buffergeheugen (cache) is ook vernieuwd. De Core i7's hebben voor elke core 256 kB apart L2-cache geheugen en daarnaast 8 MB gedeelde L3-cache.

Tenslotte is de geïntegreerde power controller het vermelden waard. Deze controleert constant het stroomverbruik van de CPU en zet niet gebruikte onderdelen geheel uit om zoveel mogelijk energie te besparen. Wanneer slechts één of twee cores daadwerkelijk gebruikt worden, worden de andere volledig uitgeschakeld. De speciale Turbo Modus zorgt ervoor, dat de nog wel actieve cores direct op een hogere klokfrequentie gaan werken. Op die manier weet de Core i7 ook bij niet multi-threaded software voor hogere prestaties te zorgen.

Ondanks de 45 nm transistors is Bloomfield een flinke chip, zoals te zien op bovenstaande foto zonder heatspreader.