Intel trekt de trukendoos open
In 1989, een jaar na de introductie van de 386SX, introduceert Intel de volgende generatie processors. De 486DX is de eerste processor die meer dan 1 miljoen transistors aan boord heeft. Net als de 386 is de 486DX volledig 32-bit, maar de processor is op vele vlakken verbeterd. Zo is de 486 de eerste processor die gebruik maakt van pipelining, een systeem dat complexe instructies opdeelt in meerdere eenvoudige deelinstructie en deze deelinstructie als een soort lopende band kan uitwerken. Een uitgebreide beschrijving van pipelining vind je op pagina 18 van Hardware.Info Magazine #1/2004. Onder andere dankzij het pipelining systeem duurt de verwerking van een instructie van de 486 gemiddeld slechts 2 klokslagen. Vervolgens was de 486 de eerste processor met geïntegreerd cachegeheugen: Intel wist 8 kB geheugen te plaatsen in de processor. Daarnaast was de 486DX de eerste processor met een geïntegreerde coprocessor voor floating-point berekeningen. Tot die tijd was hiervoor een losse, extra chips benodigd (een 8087, 80287 en 80387). Al met al was een 486DX op dezelfde kloksnelheid tot meer dan 3x sneller dan de 386. In April 1989 kwam Intel eerst met een 25 MHz versie, in 1990 volgde een 33 MHz versie en vanaf Juni 1991 kon je in de winkel terecht voor een peperdure maar bloedsnelle 486DX op 50 MHz.
Ook van de 486 fabriceerde Intel twee jaar na de originele introductie een cost-down versie onder de naam 486SX. Deze keer betekende SX niet dat de externe geheugenbus slechts 16-bit was, maar bij de 486 betekende de toevoeging SX de afwezigheid van de coprocessor. De SX werkte ook op lagere snelheden dan zijn DX-broer: 16, 20, 25 en later nog 33 MHz.
In 1992 koppelt Intel met de 486DX2 voor de eerste keer de interne snelheid van de processor los van de externe bussnelheid, iets waar we inmiddels al jaren aan gewend zijn. Dankzij dit trucje kon Intel de klokfrequentie van de processor flink opschalen, zonder dat dit implicaties had voor de andere hardware binnen het systeem. De 486DX2 50 MHz werkte zodoende intern op 50 MHz maar communiceerde met de andere onderdelen van de PC op 25 MHz. De 486DX2 50 MHz was zodoende een uitstekende upgrade voor bestaande 25 MHz 486 PC's, maar moest het qua prestatie natuurlijk wel afleggen tegen de 'echte' 486DX 50 MHz. Van de DX2 kwam enkele maanden later ook nog een 66 (2x 33) MHz versie uit. Voor bezitters van een bestaand 486 systeem kwam Intel ook met een 'OverDrive' versie van de DX2: deze processor kon je in een extra socket op een bestaand 486 moederbord plaatsen en de nieuwe OverDrive processor schakelde dan de bestaande 486 uit. Dit upgradesysteem is echter nooit echt aangeslagen, want het vervangen van de bestaande processor leek voor veel mensen net zo makkelijk als het bijplaatsen van de nieuwe CPU.
In 1994 bedacht Intel de 486DX4, die in tegenstelling tot dat de naam doet vermoeden intern op drie keer de externe snelheid werkt. De 486DX4 75 MHz heeft dus een externe bus van 25 MHz en de 486DX4 100 MHz heeft een externe bus van 33 MHz. Tevens heeft Intel bij de DX4 het interne cachegeheugen verdubbeld naar 16 kB.
In de tijd van de 486 is de grafische user interface pas echt aangeslagen bij het grote publiek. Waar het bewonderen van de zandloper iconen van Windows en OS/2 nog de favoriete bezigheid was van veel 386 bezitters, had de 486 dusdanig veel rekenkracht, dat er eigenlijk geen reden meer was om geen grafisch besturingssysteem te gebruiken. Enkele jaren na de introductie van de 486 neemt Microsoft met de komst van Windows 95 dan ook definitief afscheid van de DOS-prompt.
Alle smaken Intel 486: SX, DX, DX2 en DX4.
Intel Inside!
Eind jaren 80 werden kloon-processors steeds populairder, een trend waar Intel natuurlijk alles behalve gelukkig mee was. Vandaar dat men in 1991 de 'Intel Inside' campagne startte: de reclamecampagne vertelde mensen dat men alleen met een échte Intel processor volledige stabiliteit en de beste prestaties mocht verwachten. De 'Intel Inside' campagne blijkt een groot succes en wordt door Intel tot op de dag van vandaag gebruikt. De campagne heeft ervoor gezorgd dat Intel één van de bekendste merknamen ter wereld is, net als McDonals en Coca-Cola.
