Multipliers
Voordat we beginnen, eerst wat broodnodige theorie. Net als bij voorgaande processorreeksen wordt bij Sandy Bridge de klokfrequentie van de processor bepaald door de basisklok (bClk in jargon) en een zogenaamde multiplier. Bij de vorige generatie Intel processors bedroeg die bClk standaard 133 MHz, bij Sandy Bridge is dat 100 MHz. De multiplier bepaalt de uiteindelijke klokfrequentie. De Core i5 2500 die op 3,3 GHz z'n werk doet, heeft een multiplier van 33. Immers: 33 x 100 = 3300 MHz. De door Intel in de processor geïntegreerde Turbo Modus zorgt ervoor dat de multiplier automatisch wordt verhoogd, wanneer hogere prestaties gewenst zijn en het stroomverbruik dat toe laat. Zo schakelt de 2500 bij single-threaded applicaties automatisch tijdelijk omhoog tot maximaal multiplier 37, ofwel 3700 MHz.
Die multiplier is traditiegetrouw bij processors vastgezet. Bij Intel moest je tot voor kort investeren in peperdure Extreme Edition CPU's om een exemplaar te krijgen waarbij je zelf de multiplier kon aanpassen. Dat betekende dat er bij verreweg de meeste CPU's slechts één manier overbleef om de klokfrequentie en daarmee de prestaties van de processor te verhogen, namelijk het stapsgewijs verhogen van de basisklok. Bij de vorige generatie CPU's kon die bClk verhoogd worden van 133 MHz tot boven de 200 MHz en door die-hard overklokkers nog veel verder...
... maar juist bij die bClk wringt hem de schoen bij Sandy Bridge. Wegens de vernieuwde architectuur zit daar vrijwel geen rek meer in. Dus moet je als overklokker anders te werk gaan.
