Voltage
Door het overklokken grotendeels te reduceren tot het verhogen van de multiplier en daarmee de afhankelijkheid van andere systeemonderdelen weg te nemen, maakt Intel het je als overklokker eigenlijk erg simpel. Je hoeft tijdens het overklokken van de CPU bijvoorbeeld geen rekening meer te houden met de implicaties voor bijvoorbeeld het geheugen. Ook op een ander vlak heeft Intel er nog meer werk van gemaakt om overklokken voor een bredere gebruikersgroep toegankelijk te maken. De Sandy Bridge processors hebben immers een systeem waarbij ze zelf bepalen welk voltage ze nodig hebben, afhankelijk van de klokfrequentie. Verhoog je de klokfrequentie, dan verhoogt de CPU, mits de moederbordfabrikant dat goed heeft geïmplementeerd, ook zijn eigen ingangsspanning. Vooruitlopend op het stappenplan kunnen we melden dat wij dankzij deze eigenschap een Core i7 2600K (standaard 3,4 GHz) konden overklokken tot 4,7 GHz door alleen de multiplier te verhogen en alle andere instellingen inclusief de voltages met rust te laten. Je leest het goed: een 38% overklok zonder enige moeite!
Dit brengt ons wel direct bij één van de belangrijkste zaken als je gaat overklokken, namelijk de koeling. Het stroomverbruik en daarmee de warmteontwikkeling van een processor is immers volgens de volgende formule afhankelijk van het voltage en de klokfrequentie: P = c * f * V². Hierbij is P het stroomverbruik, c een van het type processor afhankelijke constante, f de klokrequentie en V het voltage. In normale mensentaal: wanneer je een processor op 20% hogere klokfrequentie laat draaien, gaat deze ook 20% meer stroom verbruiken en 20% meer warmte produceren. Verhoog je het voltage met 20%, dan stijgen het verbruik en de warmteproductie zelfs kwadratisch en dus met 44% (want 1,20² = 1,44). Wil je hoge klokfrequenties en de daarvoor benodigde hogere voltages kunnen gebruiken, dan is goede koeling dus ook bij Sandy Bridge van essentieel belang.
