Copyrights
Eén onderwerp mag bij de opkomst van 3D-printers niet onbesproken blijven. Hoe zit het met zaken als auteursrechten? Juristen beginnen daar langzaamaan al het hoofd over te breken. Wat als je bij een kunstzaak een mooi, maar onbetaalbare vaas ziet staan, thuis op een Torrent-site het ontwerp ervan downloadt en de vaas zelf produceert?
De huidige auteursrechten- en patentenwetgeving lijkt er, eufemistisch gezegd, nog niet geheel op voorbereid. Zo gelden auteursrechten in de basis alleen voor zaken als tekst, muziek en beeld. Bij de genoemde vaas is de eventuele opdruk per definitie auteursrechtelijk beschermd, de vorm van de vaas echter niet. Denk in dit kader ook aan de rechtszaak die LEGO verloor tegen een aantal andere speelgoedfabrikanten: het concept van blokjes die je met elkaar kon verbinden bleek niet auteursrechtelijk beschermd. Hoe kan LEGO in de toekomst voorkomen dat iedereen de ontwerpen zelf gaan namaken thuis?
Een andere uitdaging: patenten. In tegenstelling tot auteursrechten krijg je een patent niet automatisch als je iets nieuws bedenkt, maar moet je het aanvragen. Het eerste bedrijf dat een bepaalde oplossing of werkwijze patenteert krijgt daar de alleenrechten op. Wanneer je als consument zelf een object maakt dat overeenkomt met zo’n patent, ga je wettelijk de fout in. Ook als je niet wist dat zo’n patent bestaat. Echter, ook voor patenthouders is 3D-printing een potentiële nachtmerrie: als iedereen thuis achter gesloten deuren z’n eigen producten gaat maken, hoe kom je er dan überhaupt achter wanneer je patenten gebruikt worden?
Lang leken fabrikanten van “echte” producten gevrijwaard van de problematiek die film- en platenmaatschappijen al jaren hebben. De kans is aanwezig dat je in de toekomst een object net zo makkelijk “illegaal” kunt downloaden als nu een CD of een film.
Zelf LEGO uitprinten namaken... mag dat?
