Sterke en zwakke kanten
Hoewel kwantumcomputers ook klassieke problemen kunnen oplossen, is het een misverstand dat ze bedoeld zijn om klassieke computers geheel te vervangen. Kwantumcomputers kunnen op dit moment niet eens onafhankelijk werken van klassieke computers. Het is veel waarschijnlijker dat er, voor toepassingen waar dat nut zou hebben, een kwantum coprocessor geïntroduceerd wordt. Kwantumcomputers zijn beter in sommige berekeningen, maar bij lang niet alle levert dit snelheidswinst op.
Kwantumcomputers kunnen net zoals klassieke computers slechts een berekening tegelijkertijd uitvoeren, maar kunnen die op veel verschillende waardes uitvoeren. Zoals bij meer hardware-innovaties (denk aan Intels TSX of AMD’s HSA) is goede software vereist om eruit te halen wat erin zit, met andere woorden: een goed algoritme. Hiervan zijn er voor kwantumcomputers meerdere bedacht, die bij sommige toepassingen enorme prestatieverbeteringen opleveren. Overigens moet de onderliggende opdracht of doelstelling hier ook geschikt voor zijn, en dat is lang niet altijd het geval.
Kwantumalgoritmes werken op basis van waarschijnlijkheid. In tegenstelling tot bij klassieke computers, krijg je geen resultaat dat 100% zekerheid garandeert. Je krijgt zelfs niet elke keer dat je de berekening uitvoert hetzelfde resultaat. Het is daarom zaak om dusdanige algoritmes te creëren dat je een zo definitief mogelijk – aan zekerheid grenzend – antwoord krijgt. Dat kan ook door dezelfde berekening meerdere malen uit te voeren; kwantumcomputers kunnen dat zo snel, dat het eindresultaat nog altijd eerder beschikbaar is dan bij een klassieke computer.
