Apple iMac Pro 27 inch (Late 2017) review: iMac op steroïden

Configuratie, uitbreidbaarheid en koeling

Het hart van de iMac Pro wordt gevormd door een Intel Xeon W-processor, naar keuze uitgerust met 8, 10, 14 of 18 cores. De serie werd geïntroduceerd in 2017 en is gebaseerd op de redelijk recente Skylake-microarchitectuur. In tegenstelling tot normale chips, eindigt de naamgeving van de cpu's in Apples machines op een 'B'. Bij de 18-core W-2191B en 14-core W-2170B is er wat betreft kloksnelheden geen verschil met de normale variant. Dat geldt niet voor de 10-core W-2150B en 8-core W-2140B: de eerste heeft een 300 MHz lagere baseclock en 200 MHz lagere turbosnelheid, terwijl de W-2140B respectievelijk 500MHz en 300MHz inboet op de standaardversie.

Waarschijnlijk moest Apple de maximale kloksnelheid beperken omwille van de koeling. Hoe het ook zij, de lagere modellen zijn daardoor relatief gezien trager ten opzichte van de hoger gepositioneerde cpu's. Upgrades zijn bovendien behoorlijk aan de prijs. Ten opzichte van het basismodel rekent Apple 960 euro extra voor een iMac Pro met 10-core chip, terwijl je voor de 14- of 18-core varianten 1920 euro en 2880 euro extra neertelt. Hoewel van de B-processors geen officiële prijzen bekend zijn, staat die prijsverhoging in elk geval niet in verhouding tot wat je bij de normale chips extra betaalt voor meer cores.

De iMac Pro biedt plaats aan vier repen ddr4-geheugen. In tegenstelling tot in de iMac zonder 'Pro' gaat het om dimm's van normale grootte die zijn voorzien van ECC, ingebouwde foutcorrectie. Dat zien we wel vaker bij servers en workstations, en is belangrijk voor werkzaamheden waarbij foutjes absoluut uit den boze zijn, zoals bij wetenschappelijke berekeningen. ECC-geheugenrepen zijn weliswaar duurder dan normale exemplaren, maar Apple vraagt opnieuw wel erg hoge bedragen voor uitbreiding van het geheugen: 960 euro voor 64 GB en zelfs 2880 euro voor 128 GB.

Apple gebruikt al jaren AMD-gpu's in zijn systemen en de iMac Pro vormt daarop geen uitzondering. Het basismodel beschikt over een Radeon Pro Vega 56, een kaart die we verder nauwelijks tegenkomen. Net als de 'normale' Vega 56 is dat een gpu met 3584 streamprocessors, 8 GB hbm2 en 9 teraflops aan rekenkracht. Heb je meer grafische rekenkracht nodig, dan levert Apple de machine ook met Radeon Pro Vega 64. Die gpu is uitgerust met 4096 streamprocessors en 16 GB hbm2. De snellere gpu heeft een meerprijs van 720 euro, wat op zich redelijk is, gezien ook de grotere hoeveelheid duur hbm2-geheugen. Als je verwacht veel grafische kracht nodig te hebben, kun je maar beter meteen de portemonnee trekken, want later upgraden is onmogelijk.

Voor de opslag is tot slot voorzien in een nvme-ssd van 1, 2 of 4 TB. Aan ouderwetse 2,5 inch harde schijven biedt de iMac Pro, in tegenstelling tot de normale iMac, geen ruimte. Net als bij de Mac Pro uit 2013 dien je voornamelijk de Thunderbolt-poorten te gebruiken wanneer je meer opslag nodig hebt.

Voor pro's zonder schroevendraaier

Een van de voornaamste kritiekpunten op de oude Mac Pro was het gebrek aan uitbreidbaarheid. De meeste pc-workstations zijn er juist op gericht om met de gebruiker mee te groeien door het eenvoudig te maken nieuwe hardware te plaatsen. Ook in de eerdere Mac Pro uit 2009 kon hardware gemakkelijk worden bijgeplaatst, maar het pedaalemmervormige systeem uit 2013 bood daarvoor veel minder gelegenheid.

Voor de nieuwe Mac Pro die in 2019 moet verschijnen, heeft Apple beterschap beloofd. Met de professionele iMac gaat de fabrikant ondertussen echter verder door op de oude voet. Je kunt de hardware van de iMac Pro zelfs minder makkelijk bereiken dan die van de normale iMac voor consumenten. Het grotere koelsysteem gaat bij de iMac Pro ten koste van het luikje voor het upgraden van het werkgeheugen.

Hoewel we zelf niet hebben geprobeerd om ons 11.000 euro kostende testmodel te openen, is er gelukkig de teardown van iFixit, die een inkijkje geeft in wat komt kijken bij het vervangen van de hardware. Om de iMac Pro te openen, moet je glasplaat en scherm losmaken van de behuizing, waarbij je de plakstrips die beide onderdelen bij elkaar houden voorzichtig moet doorsnijden. Vervolgens moet je het moederbord en de koeler eruit halen, omdat de componenten op de printplaat aan de achterkant zitten.

Heb je het systeem eenmaal op die manier gedemonteerd, dan kun je in ieder geval het werkgeheugen vervangen of uitbreiden: intern zitten vier standaard ddr4-dimms. De cpu zit zo te zien in een LGA 2066-socket en kan daaruit ook worden verwijderd, al heeft iFixit niet geprobeerd of het systeem nog werkt bij het plaatsen van een andere chip. Helaas zit de gpu vastgesoldeerd op het moederbord, wat een upgrade in ieder geval onmogelijk maakt. De ssd is tot slot een custom-model van Apple, bestaande uit twee uitbreidingskaarten. Op beide modules zitten alleen geheugenchips, terwijl Apple's custom T2-chip op het moederbord als controller dient. Je kunt dus geen normale m.2-ssd kwijt.

Stille koeling

Zoals te zien is in de teardown van iFixit en ook op de website van Apple zelf, heeft de fabrikant het koelsysteem voor de professionele variant flink aangepakt. Apple belooft tot 80 procent meer koelcapaciteit dan bij het normale model. Daarvoor is achter het scherm een forse koeler geplaatst met twee fans. Dat is gezien de geplaatste hardware zeker geen overbodige luxe.

De krachtigere koeling leidt ook tot een verschil in de hoeveelheid ventilatieopeningen aan de buitenkant, een van de weinige verschillen in de behuizing van de iMac Pro ten opzichte van de normale variant. Achteraan aan de onderkant zitten bij de iMac Pro twee sleuven over bijna de hele lengte van het systeem, waardoor koele lucht wordt aangezogen. Die wordt vervolgens door de twee fans langs de hardware geblazen, om vervolgens door de hoger gelegen opening bij de voet het systeem weer te verlaten. Dat is een slim ontwerp: warme lucht stijgt immers op.

Ondanks de geringe afmetingen van het systeem is de koeling totaal niet lawaaiig, zoals je aan onderstaande grafieken kunt aflezen. In idle is de iMac Pro met een geluidsproductie van 23,6 dBA fluisterstil. Zetten we het systeem aan het werk, dan is het zelfs het stilste workstation dat we tot nu toe hebben gemeten. In de praktijktest viel ons op, dat de fans vooral harder gaan blazen wanneer je de videokaart aan het werk zet. Dat is niet gek, want de Vega-videokaart verbruikt notoir veel stroom. Ook wanneer het koelsysteem op die manier wordt aangesproken, treden geen vervelende, hoogfrequente bijgeluiden op. Het blijft in alle gevallen bij een zacht geruis. Daarmee heeft Apple de koeling van het systeem uitstekend voor elkaar.