Apple MacBook Air 2018 review: alles is nieuw, alles is hetzelfde

Inleiding

Als er één product uit de compacte line-up van Apple was dat schreeuwde om vernieuwing, dan was het wel de MacBook Air. Immens populair, maar inmiddels links en rechts ingehaald door de hippere MacBook en de krachtiger MacBook Pro's, was deze oerversie van de dunne, lichte notebook hard toe aan een opfrisbeurt. Die heeft Apple hem nu gegeven, en hoe. Veel is verbeterd, maar Apple zou Apple niet zijn als er niet ook iets te mopperen viel. 

Model voor de moderne notebook

Het is moeilijk de populariteit en de impact van de MacBook Air te overschatten. Het is voor veel studenten en middelbare scholieren de gedroomde laptop: dun, licht en met een extreem lange accuduur - maar bovenal met het felbegeerde logo op de klep.

De verwording van Apple-producten tot statussymbool vertroebelt wel vaker de discussie over de inherente kwaliteiten en gebreken van de apparaten, maar als er één creatie van het bedrijf is waar bijna universele waardering voor is, dan is  het wel de Air. Was er aanvankelijk - en terecht - de nodige scepsis toen Steve Jobs met veel gevoel voor drama de eerste editie in 2008 uit een bruine envelop trok (want die versie was extreem duur, voorzien van een amechtige processor en ofwel te weinig, ofwel te trage opslagruimte), is het niet overdreven om te stellen dat de tweede uitvoering uit 2010 model heeft gestaan voor de notebook zoals we hem vandaag aantreffen in de (virtuele) winkelschappen.

Met een wigvormig design - iets dikker van achteren dan van voren - en een volledig metalen behuizing, een gewicht van ruim minder dan 1,5 kilo en 'voldoende' prestaties in combinatie met een lange accuduur bevatte de MacBook Air alle ingrediënten die je van een moderne notebook zou mogen verwachten. In de pc-wereld bestond het overgrote aanbod nog altijd uit rechthoekige doosjes van een kilo of drie, met een nadruk op prestaties - en de accuduur als kind van de rekening. Kort na de introductie van de Air startte Intel zijn 'Ultrabook' concept, om ook pc-fabrikanten een model te bieden voor hoe een laptop er voortaan uit zou moeten zien. Het is geen overdrijving om te stellen dat de eerste generaties ultrabooks meer dan een beetje verwantschap vertoonden met de MacBook Air. Tien jaar na de eerste Air zie je tal van wigvormige, aluminium Windows notebooks, ongeacht van welke fabrikant je het assortiment bestudeert. 

Tijd voor een update

Waar de meeste eerste ultrabooks tamelijk matige kopieën waren van Apple's concept, mogen we inmiddels concluderen dat als het puur op hardware aankomt, de MacBook Air uit 2010 aardig is ingehaald - al is dat pas de laatste jaren gebeurd. Apple heeft het oorspronkelijke design ongewijzigd gelaten, maar nog wel de nodige verbeteringen doorgevoerd op het vlak van accuduur, werkgeheugen, opslag en wifi. De laatste update uit 2017 was echter minuscuul, en de recentste uitvoering verschilde dan ook weinig van die uit 2015. Dat werd vooral pijnlijk duidelijk in de processor, die nog uit de Broadwell-generatie stamde: Intels vijfde Core-variant, waar we inmiddels in notebook-land op de negende zijn beland. 

Ook in andere opzichten begonnen pc's voor te lopen, niet in de laatste plaats op het vlak van het beeldscherm. Waar Apple's 1440x900 pixels tellende glanzende tn-scherm in 2010 nog superieur was aan de norm in de pc-wereld (1366x768 met belabberde kleurweergave en kijkhoeken), zijn full hd-panelen met 1920x1080 pixels op basis van ips-technologie de standaard geworden. Er valt nog genoeg te verbeteren aan de kwaliteit en kalibratie daarvan, maar puur op werkruimte en kijkhoeken stond de Air op achterstand. Ook de ssd is inmiddels ingeburgerd als standaardopslag, je moet moeite doen om nog een notebook te vinden met een trage harde schijf als primaire opslag. 

Kortom, het was hoog tijd voor een update aan wat zonder veel overdrijving het meest invloedrijke notebookontwerp van de 21e eeuw tot dusver genoemd mag worden. Die is er nu gekomen, in de vorm van... de MacBook Air. Jawel. We onderscheiden hem maar met de aanduiding 2018, maar de naam is dus ongewijzigd (hij heet officieel ook geen 'MacBook Air Retina' of iets dergelijks). Op het eerste gezicht is dat het enige wat niet veranderd is, want verder is bijna alles anders - maar toch, paradoxaal genoeg, is alles ook hetzelfde. Sterker, deze MacBook Air doet meer dan enige andere voorganger denken aan zijn voorvader uit 2008. Tijd voor een nadere blik dus!

In de vergelijking

We hebben meerdere versies van de nieuwe MacBook Air getest, die je in de grafieken aantreft vertegenwoordigd door rode balkjes. Uiteraard vergelijken we met zowel de MacBook als met de MacBook Pro, laatstgenoemde in de huidige en de vorige generatie; ook de 2017 editie van de MacBook Air ontbreekt niet - die blijft Apple namelijk ook ongewijzigd voeren naast de nieuwe editie. De andere Macs herken je aan een grijs balkje in de grafieken, alleen de vorige Air hebben we groen gemaakt voor de snelle vergelijking.

Uitvoeringen en (upgrade)prijzen

Apple levert de nieuwe MacBook Air in twee basisuitvoeringen, leverbaar in drie kleuren - het bekende 'spacegrijs', goud en zilver. Opmerkelijk genoeg is het verschil tussen de twee niet een andere processorklasse, zoals we gewend waren. Waar de Air leverbaar was met een Core i5 en een Core i7 processor, is er nu slechts één processoroptie, een Core i5. Het enige verschil tussen de twee uitvoeringen is de hoeveelheid opslagruimte: 128 GB is standaard in de uitvoering van 1349 euro, 256 GB krijg je als je 1599 euro neertelt. Ter vergelijking, de 'oude' Air kan je nog voor net iets minder dan 1100 euro kopen (1350 met 256 GB). 

De keuze op de website tussen twee uitvoeringen is dan ook louter om het de mensen makkelijk te maken, want je kunt de basisvariant net zo specificeren als de duurdere: de enige opties zijn een geheugenverdubbelaar van 8 naar 16 GB (240 euro erbij) en een upgrade van de opslag naar maximaal 1,5 terabyte.

Dat is beduidend meer dan de 512 GB die de max was in de vorige generatie, maar je mag wel 1500 euro extra neertellen in vergelijking met de 128GB-editie. Inderdaad, daar kan je een tweede Air van kopen. Apple hanteert een heel simpele beprijzing voor meer opslag: pakweg een euro per gigabyte. Dus 256 GB kost 250 euro extra, 512 GB kost 500 euro meer, etc. Nu zouden we kunnen opmerken dat je een losse 512 GB ssd kunt kopen voor minder dan 100 euro, maar dat zou flauw zijn: Apple gebruikt doorgaans geen instap-ssd's. Bij de duurste winkel in onze Prijsvergelijker betaal je momenteel iets meer dan 230 euro voor een Samsung 970 Pro, nog altijd een van de snelste ssd's van dit moment. Apple vraagt ruimschoots het dubbele. Dat zou alleen te verantwoorden zijn als we het hadden over Optane-opslag (niet ondenkbaar in het geval van Apple), maar vooruitlopend op de testresultaten kunnen we rustig stellen dat ook het niveau van een 970 Pro niet wordt gehaald.

Een vergelijkbaar verhaal gaat op voor de upgrade van het DDR3-2133MHz (!) geheugen - de upgradeprijs van 8 GB extra is een gotspe, want als je een so-dimmetje met die capaciteit kon bijprikken, deed je dat voor zes tientjes. Dat kan echter niet, dus als je je MacBook Air koopt met de gedachte veel programma's tegelijk te gebruiken en wellicht ook aan de slag te gaan met muziek, foto- of videobewerking, dan kan je maar beter direct bij aanschaf investeren in meer geheugen, al betaal je dus wel (minstens) vier keer de marktprijs.