Apple Macbook Pro 16 (2019) review: prijzig werkpaard voor de 'pro'

Systeemprestaties

Ons testmodel van de Macbook Pro 16 (2019) bevat één van Intels krachtigste mobiele cpu's: de Core i9-9880H. De processor uit de Coffee Lake-H-reeks telt acht cores en zestien threads. Heb je minder rekenkracht nodig, dan kun je zoals gezegd ook kiezen voor de bekende Intel Core i7-9750H, die over zes cores en twaalf threads kan beschikken. Voor nog meer rekenkracht kun je de machine laten uitrusten met de Core i9-9980HK.

Behalve de extra rekenkernen is er weinig nieuws onder de zon bij de Coffee Lake-H-cpu's. Zo zijn ze gebaseerd op precies dezelfde architectuur als de voorganger, de Core i7-8750H die we ook nog steeds in veel laptops terugvinden. De 9000-series cpu's in de H-serie beschikken vooral over wat hogere kloksnelheden dan de 8000-serie, waarmee de snelheidsverbeteringen beperkt beloven te zijn. De i7-9750H trekt bijvoorbeeld door naar 4,5 GHz met een basis van 2,5 GHz, de i9-9880H in ons testmodel heeft een maximale kloksnelheid van 4,8 GHz (één core) met een basis van 2,3 GHz. De i9-9980HK heeft een theoretische maximale kloksnelheid van 5 GHz, maar verschilt verder niet van het model zonder 'K', waarmee je je kunt afvragen of de upgrade de meerprijs van 220 euro waard zal zijn.

Een belangrijke opmerking is dat ook de 'normaal' te behalen kloksnelheden van de cpu zeer afhankelijk zijn van de instellingen voor het energiebeheer die de fabrikant heeft gekozen. Daardoor hoeft dezelfde processor niet in ieder systeem ook hetzelfde te presteren en kan een Core i5-processor in de ene laptop het in praktijk zelfs beter doen dan een i7-model in een ander apparaat. Apple legt de processor wat betreft stroomlimieten in elk geval niks in de weg om zijn maximale rekenkracht te kunnen leveren.

Ook de koeling speelt uiteraard een rol wanneer de processor maximaal moet worden belast. Op dat vlak waren er over de eerdere 15 inch Macbook Pro's wat klachten te horen: het koelsysteem zou niet krachtig genoeg zijn om de processor te kunnen bijbenen, waardoor snel thermal throttling optrad en de prestaties afnamen. Voor de Macbook 16 (2019) heeft Apple het koelsysteem naar eigen zeggen verbeterd: grotere fans met meer ventilatorbladen, een efficiëntere heatsink en grotere sleuven voor het aanzuigen en uitstoten van lucht. We hebben dat uiteraard even aan een praktijktest onderworpen door de laptop een tijdlang te laten benchmarken, en ondertussen het stroomverbruik en de kloksnelheid van de chip te monitoren. Het piekverbruik komt uit op zo'n 75 W, waarbij de kloksnelheid 3,7 GHz bedraagt. Dat houdt de Macbook Pro 16 (2019) ook met zijn nieuwe koelsysteem niet al te lang vol: al na korte tijd warmt de processor op tot 100 graden, waarop de kloksnelheid snel inzakt naar de basisklokfrequentie van 2,3 GHz om schade te voorkomen. Na te zijn afgekoeld schieten kloksnelheid en verbruik weer omhoog naar de piekwaarden. Voor de rest van de benchmark blijft de processor snel heen en weer schakelen tussen die twee uitersten. Andere fabrikanten kiezen vaak een conservatievere afstelling waarbij de processor na enige tijd terugvalt naar bepaald maximaal verbruik, bijvoorbeeld 45 W, waarop het koelsysteem de hitteproductie van de hardware kan blijven bijbenen.

Interessant is naast de processor weer de aanwezigheid van de Apple T2-coprocessor, een zelfontwikkelde Arm-soc. De coprocessor verwerkt de beelden van de webcam, dient als audiocontroller en neemt ook de functies van de eerdere System Management Controller over, waaronder het energiebeheer en het regelen van de fans. Ook vervult de T2 een centrale rol in het opstartproces, wat volgens Apple een betere beveiliging moet bieden: terwijl het os wordt ingeladen, controleert de coprocessor of er niet met de programmatuur is geknoeid. Tot slot doet de T2 ook dienst als ssd-controller.

Testresultaten: Systeemprestaties

Hoog tijd voor een reeks benchmarks om te kijken hoe de Macbook Pro 16 (2019) in de praktijk presteert. In onderstaande grafieken herken je de laptop aan een rood balkje. We hebben in het testveld, dat bestaat uit andere geteste luxe laptops gericht op power users en creatievelingen, nog een aantal andere notebooks uitgelicht. De 15,4 inch Macbook Pro 2019, die het 16 inch model heeft afgelost, heken je aan een paars balkje. Geel is de 13,3 inch Macbook Pro 2019, die wel nog wordt verkocht naast het nieuwe grotere model. Tot slot is de 15,4 inch Macbook Pro 2018 voorzien van een lichtgrijze balk.

Onderstaande synthetische benchmarks zijn uitgevoerd onder Windows 10 via Boot Camp, om de testresultaten tussen verschillende laptops vergelijkbaar te houden. Windows is uiteraard niet het besturingssysteem waarvoor de Macbook Pro 16 (2019) en andere Apple-laptops het best geoptimaliseerd zijn, hoewel Apple er wel officieel (driver)ondersteuning voor levert. Houd daar rekening mee bij het bekijken van de testresultaten; bij verbeterde optimalisatie hadden de scores mogelijk nog hoger kunnen uitvallen.

De synthetische benchmark Cinebench R15 geeft een indruk van de ruwe prestaties van de cpu. Belasten we één rekenkern, dan scoort de Macbook Pro 16 (2019) zoals verwacht voor een laptop met een negendegeneratie Coffee Lake-H cpu. Intels achtstegeneratie-chips scoren door hun lagere kloksnelheid iets lager. In de multithreaded-test waarin alle cores worden belast, kunnen de twee extra rekenkernen van de negendegeneratie i9-chip hun meerwaarde bewijzen. Daarmee scoort de Macbook Pro 16 (2019) zo'n 25 procent tot 40 procent hoger dan de modellen met zescore-cpu in deze vergelijking. Het verschil met de 13,3 inch Macbook Pro 2019, die ook nog steeds wordt verkocht, is nog groter. Het 16 inch-model scoort meer dan dubbel zoveel punten. De kleine Macbook Pro is dan ook voorzien van een Intel-cpu uit de energiezuinige Whiskey Lake U-serie, in plaats van een krachtiger Coffee Lake H-uitvoering.

Ook bij het uitvoeren van de PCMark 8 v2 benchmarks, die een meer realistische praktijksituatie simuleren, zijn de scores van de Macbook Pro 16 (2019) goed voor een plekje in de top van het testveld. In de zwaarste benchmark van de drie, de Creative-test, noteert de Macbook Pro 16 (2019) een 18 procent hogere score dan de onmiddellijke voorganger. Ten opzichte van het courante 13,3 inch-model doet de grote Macbook Pro het 32 procent beter.

Testresultaten: Grafische prestaties

De vorige 15 inch Macbook Pro's hadden nog een Radeon Pro 555X of 560 aan boord, gebaseerd op de verouderde Polaris-architectuur. (13 inch modellen hebben geen losse videochip, maar wel een Intel Iris Plus-igpu, die een stuk sneller is dan de standaard Intel UHD Graphics-igpu). Voor de Macbook Pro 16 kan Apple eindelijk overstappen op een krachtiger losse videochip. Je hebt de keuze uit één van AMD's nieuwe Navi-kaarten, gebaseerd op de nieuwe RDNA-architectuur en gebakken op het recente 7 nm-procedé. De kaart is voorzien van gddr6-geheugen dat een flink verhoogde geheugenbandbreedte biedt, ten opzichte van het eerder gebruikte gddr5-geheugen.

AMD Navi 14-gpu.

De 'Radeon Pro'-videokaarten die Apple heeft gekozen verschillen ditmaal niet alleen van de consumentenversie door de uitgebreidere driverondersteuning voor professionele toepassingen. Ook de manier waarop de twee voor de Macbook Pro 16 (2019) beschikbare kaarten zijn opgebouwd, verschilt van de 'standaardversie', zoals duidelijk wordt uit bovenstaande tabel. De Radeon Pro 5300M bevat minder compute units, maar meer geheugen dan de standaardversie, waarbij de geheugenbus breder is. Door lagere kloksnelheden valt de maximale compute performance niettemin iets lager uit. Ook de Radeon Pro 5500M is conservatiever geklokt dan de consumentenkaart; daardoor blijft het TDP wel beperkt tot 50 W, waar de 'non-Pro' versie volgens AMD 85 W verstookt. Om daarvoor te compenseren is er op de Pro-kaart een tweetal extra compute units aanwezig; de geheugenbandbreede ligt iets lager, maar wel kun je de Radeon Pro 5500M dus bestellen met maximaal 8 GB gddr6, dubbel zoveel als de standaardversie.

In de 3DMark Fire Strike-benchmark behaalt de Radeon Pro 5500M zo'n 9500 punten. Daarmee vallen de prestaties van de nieuwe Radeon-kaart ongeveer tussen de Nvidia GTX 1650 Max-Q en de normale mobiele GTX 1650, en de (oudere) mobiele GTX 1060 en GTX 1660 Ti. Ten opzichte van eerstgenoemde mobiele gpu's scoort de Radeon Pro 5500M respectievelijk zo'n 20 en 10 procent beter; in vergelijking met de laatste twee geeft de laptopchip juist ongeveer 10 en 20 procent toe.

In elk geval is de nieuwe Radeon Pro 5500M stukken sneller dan de gpu's die Apple eerder toepaste, met dank aan de nieuwe architectuur en het snellere geheugen. Ten opzichte van de Radeon Pro 560X, de voorheen snelst beschikbare gpu-optie waarmee ons 2018-testmodel van de Macbook Pro 15 was uitgerust, scoort de van Radeon Pro 5500M voorziene Macbook Pro 16 (2019) liefst 90 procent beter. In vergelijking met de Radeon Pro 555X in de Macbook Pro 15 (2019) wordt een plus van 120 procent genoteerd. De ingebouwde Iris Plus-gpu in de Macbook Pro 13 (2019), hoewel beduidend sneller dan de standaard Intel HD Graphics-igpu in de meeste laptops, is helemaal geen partij voor een losse videochip. Vereist je toepassing veel grafische rekenkracht, dan kun je nu meer dan ooit beter de grotere laptop overwegen.

Testresultaten: Wifi-prestaties

Naast goede systeemprestaties is snelle Wifi een belangrijk onderdeel van een goede laptop. Apple kiest hier net als voorgaande jaren voor een module van Broadcom, geschikt voor ac-Wifi en Bluetooth 5.0. Die staat garant voor goede overdrachtssnelheden, zoals eerder ook al bleek. De notebook presteert nog steeds het best op moderne 5 GHz-netwerken, maar zet ook op 2,4 GHz respectabele snelheden neer.