GTX 970, GTX 980 Ti, R9 380, R9 390X & R9 Fury X getest in 2019: tijd voor een upgrade?

Conclusie

Na het opnieuw testen van een vijftal vijf jaar oude videokaarten, kunnen we om te beginnen concluderen dat je op de meeste modellen nog prima kan gamen als je niet te veeleisend bent. Medium settings in moderne games op full hd-resolutie is zelfs voor de Radeon R9 380 nog altijd geen probleem, een videokaart die je halverwege 2015 voor zo'n 250 euro op de kop kon tikken.

Memory gate

Destijds veelbesproken was het vermeende tekort aan videogeheugen, wat ze verminderd future-proof zou maken. Als we naar de zestig gedraaide gamebenchmarks kijken en de scenario's waarin de framerates per definitie niet speelbaar zijn wegfilteren, komen we op zeven tests waarin de Radeon R9 Fury X merkbaar slechter dan verwacht presteert en dat kan worden toegeschreven aan de beperkte hoeveelheid vram. De GeForce GTX 970, die een hoofdrol speelde in 'memory gate', heeft slechts in twee gevallen merkbaar last van geheugentekort. Dat heeft alles te maken met het prestatieniveau: kijken we puur naar grafische rekenkracht, dan is de GTX 970 een derde langzamer dan de R9 Fury X. De Fury komt dus eerder in scenario's terecht waarin de gpu wel snel genoeg zou moeten zijn, maar de 4 GB aan geheugen de beperkende factor vormt.

Stijlvol grijs

Na het analyseren van alle tests kunnen we tevens constateren dat de AMD Radeon R9 390X van de opnieuw geteste videokaarten het 'mooist verouderd' is. De hoeveelheid videogeheugen was destijds zeer ruim en dat geldt nu eigenlijk nog steeds; moderne videokaarten met een ongeveer even snelle gpu hebben doorgaans 6 GB (GTX 1060) tot 8 GB (RX 590). Zolang je het bij full hd-resolutie houdt, kun je met de R9 390X nog altijd met maximale grafische kwaliteit gamen, terwijl ook wqhd-resolutie met medium tot high settings aardig lukt.

De GTX 970 en vooral de R9 Fury X lopen zoals we eerder schreven vaker tegen hun vram-bottleneck aan. Voor de gehele GeForce 900-serie geldt dat Nvidia het niet mogelijk heeft gemaakt om Freesync-monitoren te gebruiken, zoals met de 10-serie en nieuwer wel kan. Goedkoop 'upgraden' naar een monitor met een variabele refreshrate, een prima manier om het leven van een videokaart wat te verlengen waar je bovendien ook bij je volgende gpu nog wat aan hebt, is er dus niet bij. Dat maakt gamen op een GTX 980 Ti, die iets onder het niveau van een hedendaagse RTX 2060 presteert, toch wat minder plezant.

Toen versus nu

In vergelijking met vijf jaar terug koop je nu uiteraard een veel betere videokaart. De prestaties-per-watt zijn ruim verdubbeld, wat deels door het kleinere productieproces komt, maar zeker ook door efficiëntiere architecturen. Minder hard gaat het als we kijken naar de prijs-prestatieverhouding: de Radeon RX 5700 die je nu voor dezelfde prijs koopt als een R9 390X, is ongeveer 75% sneller. Bij Nvidia zijn we in die vijf jaar letterlijk een plekje omlaag gegaan: voor de prijs van een GTX 970 verkoopt Nvidia nu de RTX 2060. Die is weliswaar net zo goed driekwart sneller, maar als je voor dezelfde prijs een RTX 2070 had kunnen kopen was het verschil zelfs 110% geweest.

Tijd voor een upgrade?

Zolang je het bij full hd-resolutie houdt, kun je in elk geval met de R9 390X en GTX 980 Ti prima nog even vooruit. De gpu in de R9 Fury X is ook nog potent genoeg, maar in de nieuwste games loopt die kaart soms wel tegen een geheugenbottleneck op - het verlagen van enkele settings biedt vrijwel altijd soelaas, maar als je je game zorgeloos op de hoogste settings wil knallen zul je je toch moeten gaan oriënteren op een nieuwe videokaart.

Monitoren met hogere resoluties dan full hd en hogere refreshrates dan 60 Hz zijn de afgelopen vijf jaar een veel breder verspreid fenomeen geworden. Het zal dan ook vaak de aanschaf van een nieuw beeldscherm zijn die tot een videokaart-upgrade noopt: van de geteste kaarten kun je eigenlijk alleen met de GTX 980 Ti nog enigszins fatsoenlijk gamen op wqhd, maar alles daarboven is praktisch niet te doen.

Voor het geld dat je destijds uitgaf aan een GTX 980 Ti, koop je nu een RTX 2080 Super. Die is ruim dubbel zo snel, verbruikt bijna tot op de watt evenveel stroom en is een stuk rijker uitgerust, met bijvoorbeeld ondersteuning voor real-time raytracing en adaptive-sync, maar ook betere ondersteuning voor moderne video-codecs en high-res, high-refreshrate monitoren. Mits je bereid bent om nu net zo veel geld te spenderen aan een videokaart als toen, lijkt ons dat toch een mooie upgrade.