Test: de beste smartphone camera voor een bescheiden budget

Vergelijking: Interface en functionaliteit

Het vervolg van dit artikel bestaat uit een praktische vergelijking van alle testdeelnemers op verschillende onderdelen als interface, beeldkwaliteit en videokwaliteit. We trappen af met een serie screenshots van de interface van de standaard camera-app, waarbij we ook ingaan op de functionaliteit ervan. De mogelijkheden en het gebruiksgemak lopen ook in dit testveld al uiteen.

Het tweetal van Huawei is voorzien van dezelfde camera-app, afgezien van wat kleine cosmetische afwijkingen. Ook het toestel van dochterbedrijf Honor heeft dezelfde interface meegekregen. De app heeft een logische indeling, werkt lekker snel en bevat vooral veel functionaliteit, waaronder enkele leuke extraatjes als 'lichtschilderij' (bijvoorbeeld voor foto's van verkeerswegen waarbij de auto's vervagen tot een waas, zoals je ook voor elkaar kunt krijgen door met een losse camera op statief een lange sluitertijd te gebruiken). We missen haast alleen een optie voor RAW-fotografie, terwijl ook een automatische hdr-functie lijkt te ontbreken – lijkt, want de camera maakt soms ogenschijnlijk wel degelijk gebruik van de techniek. Prettig is bovendien de aanwezigheid van een nachtmodus, waarover in dit segment veel toestellen nog niet beschikken.

De LG Q60 heeft een ietwat eigenzinnige interface meegekregen. Net als bij de Moto G7 zitten de verschillende standen niet op tabbladen onder het previewvenster - de door Apple gepopulariseerde indeling die inmiddels ook op vrijwel alle Android-smartphones gebruikelijk is. Handig is het balkje aan de rechter- of bovenkant, waardoor je gemaakte foto's meteen kunt delen met anderen. Ook de manier waarop je kunt in- en uitzoomen door de sluiterknop te verslepen is goed gevonden, al waarderen we minder dat de camera direct begint met opnemen wanneer je naar de videomodus overschakelt. Jammer genoeg ontbreken een handmatige modus en opvallend genoeg zelfs een panoramamodus, iets dat anno 2019 toch wel tot de standaarduitrusting behoort.

Ook Motorola plaatst bij de Moto G7 de meeste functies in een apart menuutje onder het previewvenster, in plaats van in een carrousel onder het previewvenster. Je vindt het knopje naast de knop waarmee je naar de videostand overschakelt. Fotograferen met de G7 is dus even wennen, al zitten de meeste functies er wel in. Motorola heeft bovendien een prettige en vrij uitgebreide handmatige modus ingebouwd, die als enige voorzien van een histogram en de mogelijkheid te schieten in RAW. Uit dat soort 'digitale negatieven' haal je meer in de nabewerking. Tevens is de Moto G7 een van de weinige toestellen in dit testveld die kan filmen in 4K (al ligt dat meer aan de gebruikte soc).

Zien we bij andere fabrikanten met meerdere toestellen dat de interfaces erg op elkaar lijken, Nokia heeft de 4.2 en 5.1 Plus voorzien van een duidelijk verschillende camera-app. Het meest betaalbare model is logischerwijs voorzien van een veel simpelere interface, die lijkt op wat we aantroffen bij de nog goedkopere Nokia 2.2, al zijn er ook punten waarop het toestel zijn duurdere broer juist weer voorbijgaat. Zo hebben panoramafoto's een hogere resolutie en kan het toestel als één van de weinige in RAW schieten, functies die de Nokia 5.1 Plus moet ontberen. Die smartphone heeft dan weer wél kleurfilters en AR-stickers, waarbij je ook betere foto's met bokeh-effect kunt maken. Tevens zit er in deze smartphone een functie voor het maken van een 'bothie': een gelijktijdige opname met voor- en achtercamera.

De Samsung-toestellen hebben ondanks het betaalbare prijspunt een uitgebreide camera-app die lijkt op die van de duurdere toestellen. Je moet het wel stellen zonder enkele van de geavanceerde functies van de topmodellen: zo ontbreken features als super-slowmotion video, opslaan in RAW, filmen in 4K-resolutie of een nachtmodus. De A40 heeft wel al een 'normale' slowmotion-stand. Zoals bij andere Samsung-toestellen is de handmatige stand helaas nogal summier. Voor jongere gebruikers zijn er beduidend meer mogelijkheden, met een uitgebreide hoeveelheid AR-stickers en kleurfilters om foto’s een persoonlijk tintje te geven. Interessant is dat beide toestellen voor de panoramamodus gebruikmaken van de ultrawide-lens.

Ook de camera-app die staat voorgeïnstalleerd op de Xiaomi Mi A3 en Redmi Note 7 heeft in de basis veel weg van die van duurdere modellen als de Mi 9. De interface is logisch ingedeeld en doet wat hij moet doen, maar verwacht niet de vele extra modi van Huawei, of de uitgebreide sticker-collectie van Samsung. Ook in de pro-modus zit geen optie om de resolutie van de gemaakte foto's te kiezen, behalve een functie om 48 megapixel-foto's te maken (net als bij andere toestellen met deze sensor). Verder missen we een optie voor RAW-fotografie. Wel weer aanwezig is een nachtmodus, waarover verder enkel de Huawei- en Honor-toestellen beschikken. Op de Mi A3 kun je daarnaast ook nog in 4K filmen.