Eizo Foris Nova review: Eindelijk een OLED-monitor!

Uniformiteit

De uniformiteit van ons testsample van de Eizo Foris Nova is uitstekend, in lijn met die van de beste lcd-monitoren. Beginnend met de uniformiteit van wit scoort de Foris Nova niet als állerbeste, maar wel als een van de beste schermen, in een reeks die verder veel monitoren voor grafisch ontwerp bevat, waarbij aan de uniformiteit hogere eisen worden gesteld. Ook de kleurtemperatuur van het scherm vertoont op alle meetpunten maar minieme afwijkingen.

De deelmetingen bij dit scherm vergen misschien wat extra uitleg, gezien we in deze meting wél op de gebruikelijke 150 cd/m² uitkomen, terwijl de Foris Nova met een volledig wit scherm zoals eerder bleek niet zo helder wordt. We meten de uniformiteit van alle monitoren standaard met een tweetal zwart-wit geblokte checkerboard-patronen die een negatief zijn van elkaar, waardoor we voor iedere zone snel achter elkaar de helderheid van wit en zwart kunnen bepalen door te wisselen van afbeelding. (Uiteraard worden eventuele local dimming-features voor deze meting uitgeschakeld). Doordat niet het hele beeld wit is, komt de Foris Nova in deze test wel aan een helderheid wit van 150 cd/m². Om de testprocedure goed te kunnen doorlopen, was wel een kleine aanpassing aan ons checkerboard nodig: dat telt een oneven aantal van 15 vakjes, waarmee er niet altijd evenveel wit in beeld is. Met de erg agressief afgestelde abl van de Foris Nova liep de uniformiteitsmeting aanvankelijk in de soep. Voor ons nieuwe testbeeld hebben we het middelste vakje zodanig aangepast, dat er nu altijd evenveel wit en zwart in beeld is, om dergelijke problemen in de toekomst te voorkomen.

Zwart is op de Foris Nova altijd perfect zwart; de helderheid bedraagt 0 cd/m² waar je ook op het scherm kijkt. De uniformiteit van zwart is daarmee 100 procent perfect. In een wereld van backlight bleeding, clouding en ips glow is dat een verademing.

Retentie

Zoals bekend kunnen oled-schermen naar verloop van tijd permanente kleur- en helderheidsverschillen laten zien, die optreden doordat de pixels ongelijkmatig slijten. Computerprogramma's kenmerken zich immers door statische beelddelen: bedieningselementen die je op voorspelbare plaatsen wilt aantreffen, zoals een taakbalk, een startmenuknop, en de datum en tijd. Eizo waarschuwt in de handleiding van de Foris Nova om een screensaver te gebruiken tegen slijtage, maar lijkt verder geen bijzondere voorzieningen te hebben getroffen om 'inbranden' te voorkomen. Over een pixel shift functie die we weleens aantreffen bij oled-televisies beschikt de Foris Nova bijvoorbeeld niet, al zou je als beeldpurist misschien ook niet willen dat het beeld op een dergelijke manier wordt aangetast. Tijdens onze test was er niet voldoende tijd om te zien of er zich na langdurig gebruik helderheidsverschillen gaan voordoen, maar het is een risico dat zeker vermeld dient te worden.

Retentietest op de Eizo Foris Nova.

Een eigenschap die we gedurende de testperiode wel konden nagaan is beeldretentie: het kortstondig en niet permanent 'naijlen' van beelden die een tijdje op het scherm hebben gestaan. Bij eerdere oled-notebooks zagen we bijvoorbeeld dat dit effect optrad. We hebben de Foris Nova dezelfde retentietest laten afleggen: het weergeven van een zwart-wit geblokt 'checkerboard'-patroon voor tien minuten op volledig scherm, om vervolgens over te schakelen op een egaal grijs beeld. Op de Foris Nova bleek vervolgens geen sprake van enige retentie, zoals te zien in bovenstaande afbeeldingenreeks.

Uniformiteit in detail

Hieronder zie je alle 15 deelmetingen voor de uniformiteit, inclusief het effect op contrast, kleurtemperatuur en kleurafwijkingen ten opzichte van het midden. Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn de vakjes blauwer gekleurd naarmate de metingen hoger zijn, geler naarmate ze lager zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.