Vanaf 28 januari: vrije modemkeuze in Nederland, dit is de stand van zaken -Update 28 januari

Glasvezel (reactie Genexis)

Genexis is een van de belangrijkste partijen op het gebied van glasvezel in Europa. We vroegen het bedrijf om een reactie en die vind je dan ook hieronder. Genexis is Europees marktleider op het gebied van modems (laag 2). Genexis levert ook routers (laag3), en is op weg om zijn marktpositie daarin te vergroten. Voor deze reactie spraken we met Aicha Mekki, Martijn Rooijakkers en Jan Buis.

De ervaring leert ons dat in Duitsland tot 2 procent van de eindgebruikers gebruik wil maken van directe toegang tot de glasvezel. De rest van de gebruikers is geholpen met de standaard Ethernet aansluiting op het modem, waarop ze een router naar keuze kunnen aansluiten. Dit heeft verschillende praktische voordelen voor zowel de operators/ISPs als de eindgebruikers. Denk hierbij aan het voorkomen van schade aan de gevoelige glasvezel, het bewaken van de kwaliteit van het netwerk, en de grotere keuze in routers vergeleken met modems. Daarnaast ligt de levensduur van een modem vaak rond de 10 jaar, afhankelijk van het abonnement van de eindgebruiker. Voor routers met WiFi is deze gebruiksduur slechts 3-5 jaar, omdat de technologie op WiFi gebied veel sneller evolueert en eindgebruikers steeds een betere WiFi willen. In de overige 2 procent, waar de (vaak technisch onderlegde) eindgebruikers directe toegang tot de glasvezel willen, is dit ook mogelijk wanneer er aan enkele randvoorwaarden wordt voldaan om de netwerkstabiliteit te waarborgen.

Een aansluitkastje van Genexis.

Glasvezel heeft twee smaken; Point-to-Point (PtP) en Point-to-Multipoint; ofwel Passive Optical Network (PON). Bij PtP krijgt elke eindgebruiker zijn eigen glasvezel tot aan de wijkcentrale. Bij PON wordt er één glasvezel gedeeld met meerdere eindgebruikers, typisch met 32 of 64 aansluitingen. PON is dus een gedeeld medium, wat het netwerk en daarmee ook de interoperabiliteit complexer maakt. Binnen PON heb je GPON, wat een gedeelde bandbreedte geeft van 2.5G down en 1.25G up. Deze bandbreedte moet dus gedeeld worden met alle (bijv. 32 of 64) aansluitingen op deze vezel. De markt beweegt nu naar de volgende PON generatie: XGS-PON. Deze technologie levert 10G down en 10G up.

PtP maakt gebruikt van de aloude Ethernet technologie, dus hier is interoperabiliteit vrijwel vanzelfsprekend en levert er geen of nauwelijks problemen wanneer je verschillende apparaten gebruikt of uitwisselt.

Bij PON is dat een heel ander verhaal, en is de interoperabiliteit één van de belangrijkste aandachtspunten. Alhoewel er een standaard is (genaamd OMCI) voor de communicatie tussen de ONT (het glasvezelmodem) en de OLT (in de wijkcentrale), laat deze standaard ruimte voor interpretatie. In de praktijk betekent dit dat verschillende OLT leveranciers verschillende dialecten spreken, wat dus taal/interoperabiliteitsproblemen kan geven tussen de wijkcentrale en het glasvezelmodem. De kans dat een willekeurig modem out of the box gaat werken in een PON netwerk is daarom relatief klein, en garanties heb je in dat geval nooit. De eindgebruiker heeft ook dan een verplichting om uit te zoeken wat je moet aansluiten, maar ook de provider moet aangeven wat je nodig gaat hebben. Wat kunnen we doen om de kans op interoperabiliteit vergroten? Wij als Genexis zijn onafhankelijk - wij verkopen zelf geen OLTs (dus geen vendor lock-in), en wij maken zoveel mogelijk gebruik van open standaarden. Daarnaast zijn we gespecialiseerd in het begrijpen van deze dialecten van de verschillende OLTs in de markt. De belangrijkste drie stappen die wij ondernemen om een succesvolle interoperabiliteit te leveren in een PON netwerk zijn:

-          Voldoen aan de standaarden van de telecom (ITU-T)

-          Voldoen aan de standaarden van het Broadband Forum (BBF.247)

-          Stukje maatwerk: combinatie met de OLT en de specifieke deployment van de operator

Vooral die laatste is ook essentieel, want er zijn veel verschillen in de configuraties van de verschillende netwerken.

Onlangs hebben we bij een grote Europese klant een lang gezamenlijk traject gehad om de interoperabiliteit te bewerkstelligen tussen de OLT en onze ONT. De grootste angst die bij de operators leeft, is dat een vreemd device wordt aangesloten en het PON netwerk platlegt. Als de klant niet de juiste apparatuur aansluit, dan mag de operator hem afsluiten. Een andere uitdaging is dat al het verkeer op een PON is versleuteld. Glasvezelmodems hebben sleutels nodig om toegelaten te worden op de OLT in de wijkcentrale. Een willekeurig modem gaat dus per definitie niet werken op een netwerk, voordat de juiste sleutels zijn uitgewisseld. Dit zal op een individuele basis moeten worden geregeld tussen de operator, de eindgebruiker en de leverancier van het glasvezelmodem.

De markt beweegt massaal naar PON. Momenteel rolt iets meer dan de helft van de netwerken in Europa uit met PON, maar de verwachting van de markt is dat dit de komende jaren toeneemt tot meer dan driekwart. PON wordt dus de dominante glasvezeltechnologie.