Oud-studenten TU Delft beweren vervanger voor grafiet in accu's te hebben gevonden: "Meer vermogen én capaciteit"

Inhoudsopgave
  1. 1. Inleiding
  2. 2. Puur toeval
  3. 3. Geen labexperiment
  4. 4. Van banden naar accu's
  5. 5. Binnenkort overbodig?

Geen labexperiment

Hoewel klanten volgens Van Raalten wel interesse hadden in het nieuwe materiaal, stonden ze niet meteen te springen. Er zijn al veel andere partijen die beter koolstofmateriaal proberen te ontwikkelen, stelt de medeoprichter. Het probleem is dat vrijwel al die partijen moeite hebben met opschalen. "Labexperimentjes kennen ze onderhand wel, het wordt voor hen pas interessant als je kunt bewijzen dat het gemakkelijk opgeschaald kan worden en je een pallet, dus 1000 kilo, kunt leveren."

Om ook maar enige kans te maken tegenover de moordende concurrentie, moesten Sordi en Van Raalten ervoor zorgen dat het opschalen bij hen wel goed zou verlopen. Ze hadden er vertrouwen in, omdat het belangrijkste onderdeel in de petrischaaltjes zat. "Wij maken een emulsie. We stoppen water en zeep in een olie, zodat er een soort template ontstaat van een driedimensionaal netwerkje." De hypothese was dat dat net zo goed moest werken in een grote fabrieksreactor.


De driedimensionale vezelstructuur van CarbonX

Omdat ze beperkte middelen hadden, besloten ze geen eigen fabriek te bouwen. Het idee was om de productie onder te brengen in bestaande fabrieken waar al koolstof geproduceerd wordt. Zo kon de CarbonX-techniek makkelijk de wereld over en hoefden er niet eerst overal eigen faciliteiten opgezet te worden. Na een eerste test in een echte reactor kwam het team erachter dat de structuur enigszins verandert ten opzichte van een labsetting, maar dat de werking van het materiaal, de feedstock, hetzelfde blijft. Zo was het plotseling mogelijk om van een milligram per dag nu tien kilo per dag te leveren. "Toen dachten we: dit werkt, dus waarom kunnen we dan niet bij de grootste carbonblackfabrieken van de wereld aanhaken?"

Dat was nogal een gedurfde uitspraak, geeft Van Raalten toe. "We hebben gewoon op de deur geklopt en gezegd: mogen we jouw fabriek gebruiken om ons product te valideren? De meesten wuifden ons weg, maar sommigen waren geïnteresseerd." Zodoende konden de ex-studenten omstreeks 2018 de eerste tests op écht grote schaal uitvoeren. Ook dat bleek, na enkele aanpassingen aan de feedstock, een succes. De validatie was gelukt en het team kon beginnen met leveren aan klanten.

Advertentie
0