Inleiding
De laatste tijd zien we het fenomeen '10-bit kleur' regelmatig opduiken in productnieuws. Nieuwe videokaarten claimen het als feature en de eerste monitoren met dit predicaat beginnen ook langzaam beschikbaar te komen. Wat is het precies en wat heb je er aan?
Wie al lang meeloopt in de computerwereld, herinnert zich wellicht nog wel de monochrome (Hercules) beeldschermen die de eerste PC's hadden. De CGA standaard was een eerste stap in de goede richting en bood vier verschillende ‘kleuren'. De eerste standaard waarbij we echt over kleuren konden spreken was EGA, een in 1984 door IBM ontwikkelde standaard. Computers met een EGA-kaart en -monitor konden 16 verschillende kleuren tonen, met de eerste kleurrijke PC-games als prettige bijkomstigheid. Vrijwel alle belangrijke hoofdkleuren waren in dit palet van 16 wel te vinden, al was voor ons Nederlanders het gemis van oranje wel een beperking bij de voetbal spelletjes die je in die tijd had. Kleurgebruik op de PC kreeg een nieuwe impuls in de 1987 met de komst van de VGA-standaard, die 256 verschillende kleuren op het scherm kon toveren. Wie EGA gewend was en ineens VGA spellen te zien kreeg, wist niet wat hem overkwam. De VGA-standaard is sinds 1987 steeds verder ontwikkeld, met uiteindelijk ondersteuning voor wat men noemt True color, ofwel 16,7 miljoen kleuren. De laatste jaren zijn de resoluties die videokaarten kunnen uitsturen steeds verder verhoogd, maar het aantal kleuren is op deze hoeveelheid blijven steken. Bijna zeventien miljoen kleuren klinkt ook alsof het meer dan genoeg is... of toch niet?
16 kleuren op een EGA monitor. Fascinerend!
