Test: Popcorn Hour A-200

Menu

Zoals we inmiddels gewend zijn van Popcorn Hour is het even stoeien om beeld te krijgen bij het eerste keer aanzetten: de speler staat schijnbaar standaard in analoge videomodus. Met een extra kabeltje en lukraak wat op de ‘TV Mode’ knop drukken, verschijnt uiteindelijk beeld via HDMI. Dat beeld is geen grote verrassing: het is identiek aan wat we al gezien hadden bij de grote broer C-200. Feitelijk dus de NMT interface, met een iets ander hoofdmenu, en uitgevoerd in een kleurenschema dat je ofwel helemaal te gek vindt, ofwel spuuglelijk. Althans, aldus de reacties in een informele peiling onder toevallige passanten tijdens de test.

Deze kleurstelling zal niet iedereen bekoren.

Qua bronnen zijn er online, CD/DVD (je kan een externe speler aansluiten via USB, een externe Blu-ray speler wordt echter niet ondersteund, getuige de vergelijkingstabel op de site van Popcorn Hour – en dat geldt ook voor ‘officiële’ DVD’s, dus voorzien van CSS encryptie), harde schijf, netwerk en USB. Het instellingenmenu is als vanouds: uitgebreid en lastig te begrijpen voor de leek, maar voor de liefhebber een klein paradijsje.

Popcorn Hour ten top: alles kan ingesteld worden.

Helaas reageert het menu niet bijzonder snel. Merkbaar sneller dan de eerste generatie, maar vergeleken met een vlotte Realtek gebaseerde speler houdt het niet over, en ook de Sigma 8655 spelers van Eminent, Western Digital en Sitecom voelen ondanks hun tragere chip responsiever. De HTML-interface loopt duidelijk op z’n laatste benen, hoog tijd voor een vernieuwing. Die schijnt in de maak te zijn, maar laat vooralsnog op zich wachten.