17” CRT-monitoren vergelijkingstest

Eizo Flexscan F520

Eizo is een monitormerk dat al heel wat jaren bestaat. Het merk staat bekend om zijn kwaliteit, maar ook om zijn hoge prijs. De verwachtingen van deze beide monitors lagen erg hoog. Beide, want Eizo is één van de merken die met zowel een shadow mask als een aperture grill monitor in deze test zijn opgenomen.

Waar de Flexscan F520 vooral hoog op scoort in deze test is de convergentie. De overgangen van rode naar blauwe lijnen zijn perfect te noemen. Ook de overgang van magenta naar groene lijnen is voor de Eizo geen enkel probleem.
Het gebied waar de monitor het minder goed doet, is grijsovergangen en moiré. De grijsovergang van 0% wit naar 5% wit is bijna niet te zien. Dit kan verbeterd worden indien de brightness omhoog wordt gezet (optimale instelling 30%), maar dan zal de overgang bij 100% en 95% wit minder duidelijk worden.

Zoals gezegd heeft de Flexscan F520 ook vrij veel last van moiré. Dit is al merkbaar bij een resolutie van 1024 x 768 pixels en wordt alleen maar erger bij hogere resoluties. Het wegregelen dat de gebruiker kan doen met de menuoptie biedt helaas geen goede oplossing meer voor zoveel moiré.

Elsa Ecomo 321

Zoals op de foto van de Elsa ecomo 321 te zien is, zet Elsa geen logo voor op de monitor. Op de achterkant van de monitor is duidelijk zichtbaar dat het wel degelijk een originele Elsa monitor is.
Over de kwaliteit van de Elsa monitor zijn we helaas niet echt te spreken. Op vele punten scoort de monitor echt slecht tot matig.

De grijsovergangen, net beschreven bij de Eizo monitor, worden ook door de ecomo 321 zeer slecht weergegeven. De Elsa heeft er nog meer moeite mee dan de Eizo, waar de overgang van 5% naar 10% wel goed te onderscheiden is. De lijnen die ons derde testbeeld op het scherm doet verschijnen worden door de Elsa heel slecht weergegeven. Er is nu al duidelijk moiré waarneembaar. Hoe verder we naar de buitenzijden van het scherm kijken, hoe meer de lijnen niet meer evenwijdig en even ver van elkaar af staan.

Een groot pluspunt van deze monitor zijn de convergentiefouten waar hij nauwelijks last van heeft. Alleen de overgangen van rode naar blauwe lijnen zijn minder mooi. De overgangen van zwart naar wit hebben echter geen lichtblauwe of rode rand, zoals we dat bij andere merken hebben aangetroffen.

Hansol 710D

Nadat de Hansol monitor uit de doos bevrijd is, valt direct op dat we één van de goedkopere monitoren uit de test in handen hebben. Dit is niet alleen te merken aan de dunne videokabel (extra storingsgevoelig) maar ook aan het plastic dat Hansol voor de behuizing gebruikt. Dit roept herinneringen op aan een eerdere speakertest. Nader onderzoek doet dan ook het vermoeden rijzen dat er een duister samenwerkingsverband bestaat tussen Hansol en Vega, of dat beide fabrikanten hun plastic betrekken bij dezelfde "Japanse Middenklasser Dashboardplastic (tm)" leverancier.

Over de kwaliteit van de monitor zijn we echter erg te spreken. Bij op bijna elk gebied weet de monitor een goede beoordeling te halen. Het optimaal afregelen van de monitor levert een zeer hoge waarde voor de brightness (maar liefst 60%). Deze hoge waarde wordt normaal alleen met aperture grill-achtige beeldbuizen behaald. Vooral gebruikers die veel foto- en/of video-bewerkingen willen gaan doen zullen dit een pluspunt vinden van deze monitor.

Bij het eerste testbeeld, met de witte vierkanten op een zwarte achtergrond, gaat het echter mis.
De borderlijn heeft in de rechterbovenhoek een duidelijk rood gekleurde buur, en dat hoort niet zo te zijn! Ook is om de witte vlakken duidelijk een lichtblauwe streep te zien.