17” CRT-monitoren vergelijkingstest

Eizo Flexscan T561

Als er een ‘Miss Verkiezing’ onder monitoren gehouden zou worden, zou de Eizo zonder enige twijfel de poedelprijs in de wacht slepen. Het ontwerp van deze monitor (voor zover de term ‘ontwerp’ van toepassing is) doet ons denken aan de tijd dat PC's alleen functioneel moesten zijn en ergens achter een bureau weggemoffeld werden. Voor een PC-kast is dat nog te doen, maar voor een beeldscherm is dat natuurlijk niet zo handig.

De Flexscan T561 is niet alleen via een normale D-sub kabel aan te sluiten op de PC, maar biedt ook de mogelijkheid om de monitor via BNC aan te sluiten. Het is ook mogelijk om twee systemen op dezelfde monitor aan te sluiten. Waar bij andere merken dan via het menu gekozen moet worden welke ingang (BNC of D-sub) gebruikt wordt, kan dit met de Eizo monitor via een schuifknop aan de voorkant. Deze knop kan op BNC, D-sub of automatisch worden ingesteld.

Ook de kwaliteit van deze Eizo monitor is best in orde. De enige echte aanmerking die we hebben is op het gebied van moirévorming. Bij een resolutie van 1024 x 768 is er nog geen moiré waarneembaar, maar indien de resolutie hoger wordt gezet wordt deze soort vervorming overduidelijk. Eerlijk is eerlijk, bij 1600 x 1200 pixels is er nog maar lichte moirévorming, maar hij is er nog steeds!

Het testbeeld dat gevuld is met de letter H geeft een merkwaardig resultaat. Aan de rechterkant van het scherm zijn de letters vervormd: ze zijn smaller dan ze horen te zijn.
Het OSD biedt naast de meeste standaard instellingen de mogelijkheid om het contrast nog fijner af te regelen dan normaal. Verder treffen we ook de mogelijkheid aan om energiebesparende instellingen te doen. Het menu werkt overigens bijzonder handig.

IIyama A702HT

IIyama is alleen vertegenwoordigd in deze test met een monitor met aperture grill beeldbuis. IIyama wil zich in de nabije toekomst toeleggen op de monitoren met Diamandtron beeldbuis, en stelden voor deze test daarom alleen een A702HT beschikbaar.
Zoals we dat bij andere modellen wel vaker hebben gezien levert IIyama geen driver mee, maar wel een uitstekende handleiding. Het OSD werkt helaas niet zo fijn als we bij andere merken hebben gemerkt. Er worden bijvoorbeeld ook geen percentages van een ‘schuifbalk’ (van bijvoorbeeld de brightness) weergegeven.

De A702HT scoort op de meeste gebieden eigenlijk best goed, behalve op het gebied van convergentie. Vooral de overgangen van wit naar zwart gaan niet goed. Aan de rand van de witte vlakken op het eerste testbeeld, vinden we op redelijk veel plaatsen lichtblauwe lijnen terug. Een unieke fout, in deze test, is dat deze monitor zelfs een gele lijn weergeeft aan de onderkant van het witte vlak rechtsonder op het scherm.
Ook de overgang van de gekleurde lijnen gaat verre van perfect. Vooral aan de onderkant van het scherm zijn duidelijk afwijkingen te zien. Indien deze afwijkingen enigszins gecompenseerd worden, ontstaan er ook fouten aan de bovenkant van het scherm.

Convergentie is dus de enige echt grote misser die deze monitor kent. Op het gebied van moiré weet hij zich uitstekend te redden, wat natuurlijk niet wil zeggen dat het nooit optreedt, want bij een resolutie van 1152 x 864 was de moiré te erg voor woorden. Gelukkig viel deze zelfs bij die resolutie redelijk goed te compenseren.

NEC Multisync FE750+

De tweede monitor die NEC-Mitsubishi ons beschikbaar stelde, is de FE750+. Deze monitor is voorzien van een Diamondtron beeldbuis waar NEC-Mitsubishi patent op heeft. Het principe komt echter overeen met een aperture grill beeldbuis.
De monitor presteert nogal verschillend. Bij het ene testbeeld behaalt hij de meest mooie resultaten, terwijl de resultaten van andere testbeelden nog te slecht voor woorden zijn.

Vooral op het gebied van convergentie weet de FE750+ ons erg te verrassen. Bij overgangen van wit naar zwart kunnen we nauwelijks een foutje aantreffen (op hier en daar een puntje na)! Ook de overgang van rode naar blauwe lijnen is meer dan perfect.
Na deze waarnemingen denk je een perfecte monitor voor handen te hebben, totdat een testbeeld waar moiré duidelijk zichtbaar is, wordt opgezet. Reeds bij een resolutie van 1024 x 768 pixels heeft de monitor erge last van moirévorming. Dit wordt alleen maar erger en erger en is niet weg te compenseren met de menu-optie. U moet zich hierbij voorstellen dat bij een scherm vol dunne lijntjes naast elkaar grote kringen op het scherm staan. Bij een resolutie van 1600 x 1200 ten slotte is gelukkig zowat geen moiré meer waar te nemen.

De FE750+ heeft nog wat eigenaardigs. Op ons testsysteem zijn de randen van het beeld helemaal scheef en verdraaid. Deze zijn op geen enkele manier recht te krijgen. Navraag bij de fabrikant leert ons dat het probleem bekend is met een ATI Radeon videokaart. Alle andere kaarten zouden het volgens NEC-Mitsubishi wel goed doen. We hebben dit geverifieerd met behulp van een Hercules 3D prophet II waar we inderdaad per direct rechte randen kregen!

Dat de instellingen van een monitor te resetten zijn naar fabrieksinstellingen treffen we bij alle merken aan. De FE750+ heeft echter ook nog een extra functie waarmee met één druk op de knop ieder één specifiek submenu kan worden gereset. Helaas werkte vreemd genoeg deze functie niet op ons testexemplaar.