Benchmarks: Serious Sam (2)
De syntetische benchmarks van Serious Sam blijven ook interessant. De fill-rate bijvoorbeeld, is direct gelinkt aan de snelheid van de chipset. Op een of andere manier weet de GeForce 2 Ultra hier echter betere prestaties neer te zetten dan theoretisch mogelijk: Met een kloksnelheid van 250 MHz zou deze chipset met zijn vier pixelpipelines namelijk niet boven de 1000 MPixels per seconde uit mogen komen. De resultaten van de GeForce 2 Ultra dienen dan ook met een korreltje zout genomen te worden. De andere chipsets presteren echter geheel volgens verwachting en allemaal iets onder hun theoretische maximum.
Meten we dezelfde fill-rate wanneer de pixels in kwestie worden voorzien van een enkele texture, dan zijn de resultaten wel geheel betrouwbaar. De GeForce 2 Ultra valt ver terug terwijl de GeForce 3 kaarten goed op de been weten te blijven.
Dezelfde test met meerdere textures (multi texturing) per pixel verandert maar weinig aan de uitkomst. Alle chipsets zijn in staat om meerdere texel elementen per klokcyclus te verwerken en het verlies in prestatie is dan ook minimaal.
De nieuwe drivers van nVidia hebben in deze benchmark heel erg veel gebracht. Lagen de prestaties voor de GeForce 3 classic nog rond de 3 miljoen triangles per seconde met de vorige drivers, dan is dit met de Detonator XP drivers verdrievoudigd. Dit geeft aan dat nVidia met deze nieuwe drivers vooral de triangle engine binnen de GeForce chipsets aanzienlijk heeft weten te optimaliseren.
Ook bij de opbouw van triangles is multitexturing geen probleem voor alle moderne chipsets. Net als bij de fill-rate test wordt ook hier weinig ingeleverd en blijft het algemene beeld gelijk.
