HP Z34c, LG 34UC99, Philips 349X7FJEW, Samsung C34F791 review: vier keer superbreedbeeld

Uniformiteit

Bij de eerste generaties 21:9-monitoren was de uniformiteit, oftewel de gelijkmatigheid van de kleurweergave, een zwak punt. Met de stroken leds aan beide uiteinden van het scherm was het ook met een ingenieuze diffuser lastig om elk deel van het paneel van dezelfde hoeveelheid licht te voorzien. Bij de huidige generatie gaat dat een stuk beter, al is de laagste gemeten helderheid niet heel vaak meer dan 80 à 85 procent van de hoogst gemeten helderheid (we meten op 15 segmenten, onderaan deze pagina zie je meer informatie hierover). 

Ervan uitgaande dat een percentage van 80% acceptabel is, behalen alle vier de modellen in deze test een ruime voldoende, terwijl de LG 34UC99, het moet gezegd worden, een extreem goede uniformiteit weet te behalen. Dat verklaart vermoedelijk ook het wat lagere contrast: extremen in helderheid verhouden zich meestal niet goed tot een egale verlichting. Wat ons betreft heeft LG hier de juiste balans gekozen, want de gemeten waardes zijn uitstekend. Samsung doet het ook goed, HP en Philips volgen op gepaste afstand.

Kijken we naar de uniformiteit van zwart, dan zien we hier opmerkelijk genoeg ook prima resultaten. De meetwaardes liggen hier in absolute termen veel dichter bij elkaar, maar grote relatieve verschillen duiden op backlight bleeding. Bij geen van deze monitoren is sprake van zo'n indicatie, ze doen het alle erg goed, met Philips nipt als beste.

Hieronder zie je per monitor de deelmetingen voor uniformiteit.

Let op, de kleuring van de vakjes bij de uniformiteit van zwart, wit en het contrast is gerelateerd aan de resultaten van de deelmetingen op het betreffende model, en dus niet aan absolute waardes.

HP Z34c

LG 34UC99

Philips 349X7FJEW

Samsung C34F791 

• Voor zwart geldt, hoe lager de gemeten waarde, des te beter (=groener); hoe hoger, des te slechter (=roder).
• Voor wit is de kleurcodering anders, want daar stellen we immers in op een specifieke helderheid van 150 cd/m². Daarom zijn waardes die deze instelling dichter benaderen groen, waardes die er vanaf wijken worden rood gekleurd - hoe meer ze afwijken, des te roder.
• Voor het contrast is het hoogste contrast groen, het laagste rood - en de waardes er tussenin worden met tussenliggende kleuren gemarkeerd - groener is beter, roder is slechter. We benadrukken hier nog maar eens, dat het relatieve waardes zijn: een contrast van 1702:1 is erg goed, maar als het hoogst gemeten contrast 2581:1 is, wordt de eerstgenoemde waarde wel in rood gemarkeerd.
• Bij de kleurtemperatuur zijn metingen blauwer naarmate ze lager zijn, geler naarmate ze hoger zijn.
• Ten slotte de kleurafwijking: hier zie je in de vakjes een getal voor de DeltaE waarde, waarbij waardes onder de drie met het blote oog amper waarneembaar zijn. De kleur van de vakjes geeft de kleurafwijking van grijs aan.