Gigabyte Aorus KD25F review: tactische stap naar 240 Hz?

Helderheid en contrast

De maximale helderheid van wit van de Gigabyte Aorus KD25F is afgerond 425 cd/m², meer dan fel genoeg om de meeste gamers te verblinden, of eraan te herinneren hoe daglicht er ook alweer uitziet. Met andere woorden, voldoende helder. Asus weet nog wat meer te persen uit het backlight van de PG258Q, maar dit is een typisch voorbeeld van een grafiek waar de exacte positie er niet veel toe doet.

Dat is zeker anders bij de grafiek op het tweede tabblad, die met de minimale helderheid. Zoals de vorige paragraaf al zinspeelde, zijn veel gamers nachtdieren die bij voorkeur in het donker hun hobby beoefenen. Daar past dimlicht bij en dan is een goede helderheidsregeling van belang. Daarover hebben we bij de KD25F weinig te klagen - 54 cd/m² is niet meer heel fel te noemen, en behoort in dit selecte gezelschap sowieso tot de betere resultaten. De genoemde Asus-monitor bijvoorbeeld zou in een verduisterde ruimte te fel zijn.

De felle verlichting van het backlight levert deze Aorus-monitor wel een bodempositie op bij de zwartwaarde, samen met het model van Acer. Nu zijn de verschillen hier in absolute zin niet groot, maar zoals vaker gezien heeft een honderdste candela meer of minder wel impact op het contrast.

Daar zien we dan ook een positie onderaan de grafiek bij een helderheid van 150 cd/m². Bij de belangrijker checkerboard-meting bij dezelfde helderheid is de positie in het midden beter, maar qua contrast loopt de KD25F dus iets achter op de concurrentie - het verschil is overigens niet zo groot dat je het ziet, tenzij je twee van deze schermen naast elkaar zou zetten.