Afvlakken en stabiliseren
In een laatste stap wordt het daadwerkelijke DC-signaal, ofwel de gelijkspanning, aangemaakt. Uit de hoogfrequente 12 V, 5 V en 3,3 V wordt met behulp van condensators het signaal afgevlakt naar een nagenoeg constante DC-spanning (zie onderin figuur 4). De groene curve heeft een frequentie van meer dan 20 kHz, met andere woorden: iedere 50 µs is er een puls. Door het vlug op- en ontladen van een condensator wordt de rode curve voltrokken. Wanneer de groene inkomende spanning op een maximum is gekomen en weer naar de beneden gaat, vult de condensator het ‘gat' op door te ontladen. De helling van de rode lijn is sterk overdreven: deze kan door bepaalde condensators heel vlak zijn. Vanzelfsprekend: hoe beter de kwaliteit van de gebruikte condensators, hoe vlakker de gelijkspanning! In sommige voedingen wordt ook voor de transformeerstap afgevlakt. Tenslotte worden de signalen ook stabiel gehouden door spanningsstabilisatoren. Deze zorgen ervoor dat de spanning constant blijft, zelfs als er relatief grote stromen gevraagd worden.
In de laatste stage worden de verschillende rails gescheiden. Elke rails gebruikt dezelfde 12 V wisselspanning maar over heeft over het algemeen wel zijn eigen afvlakcondensators en spanningsstabilisatoren. Het onafhankelijk stabiliseren van de verschillende rails heeft zo zijn voordelen: wanneer er bij één lijn een grote stroom wordt gevraagd en de spanning zakt, heeft dit geen invloed op de andere lijnen. Goedkopere voedingen met meerdere rails gebruiken in de regel slechts één set condensators en stabilisatoren.
Sommige voedingen maken ook gebruik van zogenaamde ‘Rail Fusion'. Dit stukje hardware zorgt ervoor dat, wanneer één rail overbelast is, een andere niet-overbelaste rail een gedeelte van de stroomvoorziening overneemt, zodat de belasting verdeeld wordt. Deze feature zorgt uiteraard voor een hoger kostenplaatje voor de voeding.
