Processor
Onze IBM XT is gebaseerd op de Intel 8088-processor, in feite Intels eerste generatie processor die voor ‘echte' pc's was bestemd. De 8088 was een ‘cost-down'-versie van de 8086, Intels eerste 16-bits microprocessor. Het grote verschil met de 8086 is dat de 8088 extern via een 8-bits bus communiceert met de andere onderdelen binnen de pc; dat bekent dat zaken als het moederbord voor de 8088 een stuk goedkoper konden worden ontwikkeld. De chip in de twintig jaar oude pc werkt op een snelheid van 4,77 MHz, bestaat uit zo'n 29.000 transistors en is gefabriceerd in een 3 μm productieprocédé. De chip is uitgevoerd als dual inline module met veertig pinnetjes.
De Intel 8088-processor. Tegenwoordig hebben processors toch aardig wat meer pinnetjes
De processor in ons even dure 2007-droomsysteem is een Intel Core 2 Extreme QX6850, een gloednieuwe quadcore-processor, werkend op 3.0 GHz. De klokfrequentie is dus ruim 600x hoger dan van die processor van twintig jaar geleden! Het verschil in het aantal transistors is nog groter; de Kentsfield-kern van de QX6850 bestaat uit niet minder dan 582 miljoen transistors, ruim 18.000x meer dan de 8088! Die transistors in de Kentsfield zijn slechts 65 nm groot, dat is zo'n 46x kleiner. Intern werken de nieuwe processor met 64-bits getallen (sommige onderdelen van de chip zelfs met 128-bits) en extern wordt er op hoge snelheid gecommuniceerd met de chipset. De nieuwste Intel-processors hebben daartoe 775 contactpunten, heel wat meer dan die 40 pinnetjes van de 8088.
Hoewel beide processors compatibel zijn met de x86-architectuur, is het moeilijk om een inschatting te maken van het prestatieverschil. Zo had de 8088 bijvoorbeeld nog geen floatingpoint unit, nog geen cachegeheugen en ook minder execution units. Puur op basis van het aantal kernen, de klokfrequentie en het verschil in aantal bits, komen we uit op een minimaal prestatieverschil van bij een factor 10.000, maar het kan met alle nieuwe technieken aan bord van de Core 2-chip dus makkelijk nog veel meer zijn!
