Geheugen
‘640k ought to be enough for everyone' is een beroemde uitspraak van Bill Gates uit 1981. Hij deed deze uitspraak een dikke vijf jaar voordat onze IBM XT met die betreffende hoeveelheid geheugen van de band rolde. Op dat moment was 640 kB inderdaad een astronomische hoeveelheid geheugen. Het geheugen werkte destijds op dezelfde klokfrequentie als de processor, 4,77 MHz dus.
De manier waarop het geheugen toen werd uitgevoerd, is ook duidelijk anders dan wat we tegenwoordig gewend zijn; geen repen die je in geheugensloten stopt, maar een heel leger 8 kB en 32 kB chips die zij aan zij op het moederbord zijn geprikt. 256 kB zit al standaard op het bord vastgesoldeerd, de rest moest met losse chips worden bijgeprikt. De chips worden via een 8-bits databus aangestuurd, wat resulteert in een maximale theoretische doorvoersnelheid van 4,77 MB/s.
Trekken we de geheugenontwikkeling door naar onze droom-pc, dan kunnen we gemakkelijk 4 GB geheugen plaatsen, 6.553x meer geheugen dan die hoeveelheid die de oprichter van Microsoft ooit voldoende vond. De snelheid waarop het geheugen wordt aangestuurd is al lang niet meer identiek aan de klokfrequentie van de processor, maar met 1.066 MHz (of eigenlijk 533 MHz DDR) op z'n minst stukken hoger dan de 4,77 MHz van weleer. Als je bedenkt dat geheugen tegenwoordig dan ook nog eens met 128-bits tegelijkertijd wordt aangestuurd (2x 64-bits in dualchannel-modus) dan is de maximale doorvoersnelheid akelig wat hoger. Bij DDR2-1066-modules in dualchannel-modus komen we uit op 17 GB/s, ruwweg 3.650x sneller dan het geheugen uit de XT.
640 kB geheugen, uitgevoerd als een hele handel
chips op het moederbord
