Asus RoG Swift PG35VQ review: Ultiem, ultrawide, ultraduur

Aansluitingen, interface en praktijk

De PG35VQ mag een 'G-sync Ultimate'-monitor zijn, zoals trots op de linkerkant van de bezel wordt vermeld, de scaler biedt nog steeds evenveel aansluitingen als we bij ieder ander G-sync scherm terugzien. Dat zijn er in vergelijking met een 'normale' monitor dus niet zo heel veel. Je moet het doen met één keer hdmi 2.0 en één keer displayport 1.4. Tevens beschikt het scherm over een usb 3.0-hub met twee poorten en een 3.5 mm-koptelefoonaansluiting. De locatie van die poorten, aan de achterkant naar onder wijzend naast de beeldaansluitingen, is niet ideaal bij het inpluggen, al helpt het wellicht bij het cable management, waarvoor in de voet een opening is aangebracht.

De koptelefoonaansluiting wordt aangestuurd via een ESS Sabre 9118-dac, waarmee de geluidskwaliteit beter moet zijn dan de gebruikelijk in beeldschermen ingebouwde hoofdtelefoonaansluiting. De chip biedt zelfs ondersteuning voor het afspelen van hoge resolutie audio (24 bit/192KHz), al moet je het scherm daarvoor op je pc hebben aangesloten via usb.

Actieve fans noodzakelijk

In de doos van de PG35VQ vind je voor de beeldaansluitingen en usb kabels met vergulde aansluitingen, mocht je er geen meer hebben liggen. Tevens zit er in de doos een 280 W-adapter. Ondanks het formaat van het scherm kon Asus de voedingsadapter kennelijk niet meer in de behuizing kwijt, waardoor je het losse blok zult moeten aansluiten voor de stroomvoorziening. Mogelijk heeft dat te maken met de grote warmteproductie van de 512 led's van de backlight. Om het geheel koel te houden, zitten in de behuizing niet minder dan drie ventilatoren verwerkt. Één van de fans bevindt zich direct achter de ophanging van de voet. Wil je zelf een andere voet monteren, dan kan dat, maar dan moet je wel de meegeleverde afstandsbusjes over de vesa-montagegaten plaatsen om de ventilatieopening vrij te houden.

In gebruik zijn de fans ons niet storend opgevallen, al hebben we het scherm niet getest in een verder volledig stille ruimte, maar in een normale kantooromgeving. Leg je je oor op de bovenrand van het scherm, dan zijn de fans met name nabij de hoeken van het scherm hoorbaar. Opvallend is dat de ventilatoren ook na het uitschakelen van de pc nog enige tijd door blijven draaien. Het duurde tijdens onze tests soms wel een minuut of twintig voordat het scherm geheel tot bedaren kwam.

Nog steeds 4:2:2 chroma subsampling

De hdmi-poort van de PG35VQ ondersteunt slechts een maximale refreshrate van 100 Hz, dus voor het maximale aantal van 200 beelden per seconde dat de PG35VQ kan weergeven, sluit je het scherm beter aan via displayport 1.4. Die connector heeft maximaal 25.92 Gbit/s aan bruikbare bandbreedte voor een videosignaal. Dat is net aan voldoende voor 3440 x 1440 pixels bij 144 Hz en 10 bits aan kleurinformatie per pixel, een combinatie die 25.68 Gbit/s aan bandbreedte vereist. Dergelijke beelden 200 keer per seconde weergeven zou echter een bandbreedte van 35.67 Gbit/s vergen. Dat is dus meer dan de verbinding aankan. In principe biedt de displayport 1.4-standaard een manier om zoveel informatie alsnog te kunnen transporteren, via display stream compression (dsc), een vorm van vrijwel verliesvrije compressie waarbij de benodigde bandbreedte flink afneemt. Helaas beschikt de speciale scaler van de PG35VQ niet over ondersteuning voor dsc, zoals we ook al zagen bij de PG27UQ. Zodoende moet zichtbare kleurcompressie worden gebruikt.

Concreet maakt de PG35VQ gebruik van YUV422-codering, wanneer je hogere refreshrates dan 144 Hz in combinatie met 10-bit kleur wil laten zien. 10-bit kleur wordt in principe alleen gebruikt tijdens hdr-beelden; sdr-content wordt standaard met 8-bit kleur vertoond. Dat soort signalen past zonder compressie met 200 Hz over de kabel.

YUV422-compressie houdt in dat de kleurinformatie (het UV-deel) gedeeld wordt voor twee aangrenzende pixels. Bij volledige YUV444-codering heeft elke pixel zijn eigen helderheid- en kleurinformatie. Door dit te delen voor twee pixels neemt de vereiste bandbreedte fors af, en in films en games levert het geen of amper zichtbare achteruitgang in de beeldkwaliteit op. Een nog sterkere variant van deze vorm van kleurcompressie (4:2:0) is standaard op Blu-ray discs. Deze zogenaamde chroma subsampling is echter goed zichtbaar bij weergave van tekst en programma's op de desktop: fijne details en relatief harde kleurovergangen (zoals zwart-op-wit tekst) zien er 'vaag' uit door de ontbrekende kleurinformatie, al varieert dat per tekst/achtergrondkleur combinatie.

Voor de PG27UQ konden we nog enigszins begrijpen dat dsc er nog niet inzat, omdat het toen ging om een nog relatief nieuwe techniek. Meer dan een jaar later is het echter teleurstellend dat Nvidia de techniek nog steeds niet heeft weten te implementeren in zijn G-sync Ultimate-monitoren, waar sommige concurrerende schermen dat al wel hebben en zodoende nooit zichtbare kleurcompressie hoeven toe te passen (mits de videokaart is voorzien van displayport 1.4, maar dat is bij nieuwe videokaarten het geval). Hoe het ook zij, betekent het voor de PG35VQ dat je bij weergave van de desktop op meer dan 144 Hz hdr beter kan uitzetten. De subsampling is dan storend zichtbaar aanwezig, bijvoorbeeld in teksten (de standaard in Windows toegepaste ClearType-rendering maakt gebruik van gekleurde subpixels om tekst scherper te laten lijken, wat bij kleurcompressie in het videosignaal niet meer goed werkt), terwijl overgangen tussen verschillende kleuren vreemde artefacten kunnen bevatten.

OSD

Het on screen display van de PG35VQ wordt net als het menu van de PG27UQ bediend met een joystick plus een viertal knoppen, die zich aan de rechterkant achter het paneel bevinden. Met een druk op de joystick bereik je het osd, terwijl een van de knoppen dient als aan-en-uitknop.

Het menu bevat zeven secties, waarvan de eerste en standaard geopende pagina je slechts in staat stelt de maximale refreshrate van 200 Hz te activeren. 'Standaard' draait de monitor anders op maximaal 180 Hz. Het 'overklokken' van de monitor werkt alleen in combinatie met een ondersteunde Nvidia-gpu, waarbij je bij het activeren van de instelling een poosje moet wachten voordat er weer beeld is, waarvoor de monitor je ook waarschuwt. Volgens de handleiding kunnen er bij gebruik van de 'overgeklokte' refreshrate effecten als een lager contrast optreden. Wij ervoeren echter geen enkel probleem bij het activeren van de 200 Hz-refreshrate, waarbij de beeldkwaliteit niet noemenswaardig verschilde.

De volgende drie opties 'Blue Light Filter' en 'GameVisual' hebben verwarrend genoeg te maken met de kleurweergave van het scherm, hoewel er ook nog een menu 'Color' aanwezig is. In het menu 'GameVisual' vinden we een aparte sRGB-modus. In het menu 'Color' vind je instellingen voor helderheid, contrast en kleurtemperatuur. De helderheidsinstelling is, zoals gebruikelijk, niet door de gebruiker instelbaar in hdr-modus.

In de sectie 'Image' vind je de instellingen voor overdrive ('off', 'normal' of 'extreme'), en kun je voor sdr-beelden de local dimming in- of uitschakelen. In hdr-modus staat local dimming altijd aan. Je kunt in beide gevallen kiezen op welke snelheid de lampjes achter het paneel moeten reageren op beeldwisselingen: 'fast', 'medium' of 'gradual'. Dat maakt daadwerkelijk verschil: op de instelling 'gradual' zie je sneller een na-ijleffect van uitdovende lampjes. Beter houd je de instelling dus op de standaardmodus, 'fast'.

Het systeemmenu bevat tot slot opties voor het instellen van de rgb-verlichting en Aura Sync. Tevens kun je daar de audiobron wijzigen (via usb wordt het afspelen van hi-res audio mogelijk), en de helderheid van het beeld automatisch afstemmen op het omgevingslicht via de ingebouwde lichtsensor (die zich bovenin het scherm tussen de ventilatiesleuven bevindt).

Tot slot kun je op deze plaats kiezen om het kleurbereik van het scherm in sdr-modus automatisch terug te regelen naar sRGB (standaard ingeschakeld). Een nuttige feature, die onafhankelijk werkt van de aparte sRGB-modus die je handmatig in het menu 'GameVisual' kunt inschakelen.