Asus RoG Swift PG35VQ review: Ultiem, ultrawide, ultraduur

Testresultaten: Helderheid, contrast en kleurweergave (HDR)

Wanneer we de Asus RoG Swift PG35VQ een hdr-signaal sturen, schakelt de monitor automatisch over naar de hdr-modus en wordt een melding vertoond. Die kun je overigens uitschakelen. Je hoeft niks te wijzigen aan de instellingen om met deze monitor de optimale beeldkwaliteit in hdr te ervaren. Sterker nog, dat kan niet eens. In hdr worden de helderheidsregeling en kleurmodi inactief, waarbij het scherm nog wel de laatst gekozen beeldmodus rapporteert. Vóór het overschakelen naar hdr-invoer een andere instelling kiezen, lijkt eenmaal tijdens het vertonen van hdr-beelden echter niks uit te maken.

Bij hdr-schermen zien we vaak dat de behaalde piekhelderheid afhangt van de hoeveelheid wit die in beeld is. Over het algemeen dimmen de schermen wat als je een volledig wit scherm laat zien, omdat anders het stroomverbruik (en de hitteproductie) enorm zou oplopen. Ook bij het weergeven van kleine witte vlakken zijn hdr-monitoren die we tot nu toe hebben gezien over het algemeen minder helder. Dit om de relatief grofmazige local dimming ietwat te camoufleren. Anders krijg je al snel duidelijke halo's te zien, een zichtbaar lichter vak op een plaats waar een licht onderwerp in beeld voor een donkere achtergrond staat.

Standaard meten we de helderheid van hdr-schermen met vijf verschillende window sizes: 100 procent wit, 25 procent wit, 10 procent wit, 5 procent wit en 2 procent wit. De helderheid van de PG35VQ zakt inderdaad behoorlijk terug als we een volledig wit scherm meten. We noteren dan nog zo'n 809 cd/m². Opvallend genoeg vertoonden de eerdere G-sync Ultimate-schermen dat effect minder: die produceerden ook dan nog meer dan 1000 nits aan piekhelderheid. Datzelfde geldt voor de Philips Momentum 436M6, een ander scherm met Vesa HDR1000-certificering. Over de vijf gemeten waarden levert de PG35VQ zijn hoogste piekhelderheid met een window size van 5 procent. De piekhelderheid bedraagt dan 1064 cd/m². Dat is eveneens wat minder dan de eerder geteste G-sync Ultimate- en Vesa HDR1000-schermen, maar evengoed een prima score. Highlights zijn op dit scherm passend fel. Ook als er maar 2 procent wit in beeld is, blijft de helderheid bij de PG35VQ op peil. We meten dan net geen 1000 nits. Door de actieve koeling kan de PG35VQ zijn hoge helderheid bovendien langere tijd volhouden, waar sommige andere hdr-monitoren de helderheid na een poosje moeten laten terugzakken.

Kijken we naar de minimaal gemeten helderheid, dan valt op dat het local dimming-algoritme van de PG35VQ op een andere manier is getweakt ten opzichte van dat van de eerdere G-sync Ultimate schermen. Die schakelden de ledjes bij een zwart beeld bijna helemaal uit, zodat we een fullscreen-zwartwaarde van zo'n 0.02 cd/m² konden noteren. De PG35VQ doet dat minder; een zwart scherm heeft nog een helderheid van 0.06 cd/m². Op die manier bedraagt het fullscreen-contrast van de eerdere G-sync Ultimate-schermen gemiddeld een enorme 67.000 : 1, waar de PG35VQ een ook niet onaanzienlijke, maar minder hoge 17.733 : 1 behaalt.

Zoals beschreven op de pagina 'Testmethode' is een hoog fullscreen-contrast echter een minder goede voorspeller voor een goede weergave in hdr-modus, omdat de lampjes achter het paneel bij het weergeven van een volledig zwart beeld volledig kunnen worden uitgezet, zelfs als er maar heel weinig onafhankelijk dimbare zones zijn. Over het algemeen bevatten beelden een ingewikkelde mix van donkere en lichte delen. Dan nog een hoog contrast behalen - zonder lelijk zichtbare halo's of andere bij-effecten - is voor een lcd-scherm met local dimming een veel lastiger opgave.

Het va-type lcd-paneel van de PG35VQ heeft een beduidend hoger native contrast dan het ips-type paneel dat werd gebruikt in de twee andere geteste G-sync Ultimate schermen. Zodoende meten we bij het vertonen van een 4x4 checkerboard een beduidend hogere contrastwaarde voor Asus' nieuwe ultrawide: ongeveer 3600 : 1, waar de oudere G-sync Ultimate schermen ondanks de even nauwkeurige local dimming implementatie niet verder kwamen dan ongeveer 1600 : 1.

De Philips Momentum 436M6 noteert in hdr-modus nog steeds een hoger checkerboard contrast, omdat het gebruikte lcd-paneel een zeer hoog native contrast te bieden heeft. Toch beoordelen we de contrastweergave van de PG35VQ in hdr-modus als beter, omdat dit scherm door zijn nauwkeurige local dimming veel minder last heeft van storende halo-effecten. Onderstaande infographic zegt wat dat betreft meer dan duizend woorden. We hebben van vier van de beste hdr-monitoren die nu verkrijgbaar zijn, de grootte van één local dimming zone op schaal naast elkaar gezet. Te zien is dat het oppervlak van de verschillende dimming-zones van de twee G-sync Ultimate-schermen tientallen keren kleiner is dan dat van concurrerende hdr-schermen die op dit moment op de markt zijn. Daarmee kan local dimming op deze monitoren vele malen nauwkeuriger opereren.

Door het hogere native contrast van het paneel van de PG35VQ ten opzichte van de PG27UQ (en Predator X27), worden halo-effecten op de nieuwe monitor effectiever verborgen. Wat ook helpt: de PG35VQ heeft een gekromd paneel, waardoor je de randen van het scherm minder onder een hoek beziet. Zoals bij alle lcd-monitoren met local dimming geldt dat hoe groter de kijkhoek, hoe duidelijker halo-effecten gaan opvallen. De local dimming reageert snel genoeg op beeldwisselingen om niet in negatieve zin op te vallen, als je hem tenminste in de snelste stand laat staan. Dat was bij de eerdere G-sync Ultimate-schermen overigens ook al zo.

Kleurweergave in HDR

We noteren op het vlak van kleurweergave twee verschillende meetresultaten: één met eventuele afwijkingen van de gewenste helderheid meegenomen in de score, en één zonder dat fouten in helderheid worden meegewogen. Je ziet in het eerste resultaat over het algemeen veel hogere afwijkingen terug, omdat hdr-capabele schermen de helderheid van het signaal richting hun maximaal mogelijke helderheid vaak met een lichte curve 'afrollen'.

Asus heeft de grijsweergave in hdr relatief netjes voor elkaar. Perfect is het zeker niet, maar de score van 2,04 zonder de afwijking in helderheid mee te nemen, is beter dan we bij veel concurrerende monitoren zien. De grootste afwijking zien we nog in het helderste deel van het bereik, waarin wat teveel rood aanwezig is. Nemen we de helderheid wel mee in de berekening, dan noteert de PG35VQ een score beter dan alle monitoren in de grafiek. Dat heeft ermee te maken dat de helderheid minder snel 'afrolt' dan bij veel andere schermen die we hebben getest, waarbij de hdr PQ-curve - de 'gammacurve' voor hdr-beelden - nauwkeurig wordt nagevolgd. Alleen aan de bovenkant van het helderheidsbereik zien we dat het scherm de toename van de helderheid een beetje afrondt, om lelijke clipping te voorkomen.

Ook de kleurweergave in hdr is relatief goed voor elkaar, al doet de monitor het relatief gezien slechter als we de afwijking in de helderheid niet meewegen in het resultaat. Dat zal ermee te maken hebben dat de kleurdekking iets tegenvalt: de PG35VQ behaalt een opmerkelijk lage 87,8 procent dekking van DCI-P3. De Dell S2719DC uitgezonderd bieden andere hdr-monitoren die we hebben getest allemaal meer dan 90 procent dekking van deze brede kleurruimte. Kijken we naar de kleurendriehoek (hierboven afgebeeld), dan zien we dat de PG35VQ vooral in de kleur groen wat te weinig verzadiging behaalt. De gemeten kleurdekking ligt in praktijk dicht genoeg bij de beloofde 90 procent dekking om niet echt problematisch te zijn - tot een zichtbaar fletse kleurweergave leidt het zeker niet. Niettemin is het voor een topmodel beeldscherm als de PG35VQ nog steeds opvallend, dat de kleurdekking achterblijft bij veel goedkopere schermen.