Inleiding
Op 27 februari 1989 liet Intel een schokgolf door de high-techwereld gaan, met de presentatie van de allereerste microprocessor met een miljoen transistoren. De chip van dit type was tevens de eerste die gebruikmaakte van een gereduceerde instructieset (RISC).
Alleen al het aantal transistoren betekende een enorme sprong voorwaarts, temeer Intels vorige microprocessor, de 80386, er slechts 275.000 had. Het enorme aantal was echter niet wat verbazing opriep, het was vooral het feit dat de chipfabrikant brak met zijn eigen traditie om compatibel te zijn met eerdere processoren.
De chip, beter bekend als de i860, ging in 1986 in ontwikkeling, ongeveer tegelijkertijd met de 80486, de nog te introduceren opvolger van de 80286 en 80386. De twee chips hadden ongeveer dezelfde oppervlakte en maakten gebruik van dezelfde 1-micrometer cmos-technologie, maar met name met de i860 (die toen de codenaam N10 kreeg) had Intel een revolutie in petto.
Bevrijd van de beperkingen van compatibiliteit met de 80X86-processorfamilie begon het geheime N10-team met niets meer dan een vrijwel blanco vel papier.
