Het team
Toen Yu het project had goedgekeurd, verhuisde Sai-Wai Fu, een ingenieur uit Hillsboro, naar Santa Clara en kwam hij bij Kohn als co-manager van het team. Fu en Kohn hadden elkaar leren kennen toen ze studeerden aan het California Institute of Technology in Pasadena. Nadat ze eerder al hadden samengewerkt aan een van Kohns eerdere RISC-pogingen werden ze nu herenigd bij Intel. Fu, die maar al te graag een nieuwe kans kreeg, nam de werving over. Hij verzamelde een groep getalenteerde ontwikkelaars om zich heen, die hij uitdaagde met de opdracht hun blik te verruimen door buiten hun vakgebied te treden.
Naast het aantrekken van 'ontsnapten', zoals 486-teammanager John Crawford ze noemde, trok de N10-groep drie geheugenontwerp-specialisten aan uit Intels technologieontwikkelingsgroepen. Dit was een belangrijke stap, omdat er veel geheugen op de chip zou komen. Tot slot namen Kohn en Fu nog een aantal ingenieurs aan die net van de universiteit kwamen. Het team groeide daarmee uit tot twintig personen, acht meer dan aanvankelijk was bedacht. Dat leek een stevige ploeg, maar twintig was nog altijd minder dan twee derde van het aantal krachten in het 486-team.
