Congestiemanagement
Als de capaciteit van het net in een bepaald gebied vol begint te raken en er noodgedwongen besloten wordt om geen nieuwe (verzwaringen van) aansluitingen meer toe te staan, doen netbeheerders allereerst aan congestiemanagement, legt De Jong uit. “Dat houdt in dat we bij bedrijven nagaan of er mogelijkheden zijn dat ze hun elektriciteit flexibeler gebruiken en dus minder tijdens de piekuren.” Bijvoorbeeld zonneparken die uitstaan op zonnige dagen, of bedrijven die juist als er zeer veel vraag is meer elektriciteit gebruiken. TenneT hoopt voldoende partijen met een vergoeding op deze manier te verleiden om meer tijdens daluren te produceren of te verbruiken, waardoor de piek afzwakt en er weer ruimte op het net vrijkomt.
Zonnepark.
Maar tegelijkertijd is het voor veel partijen aan de verbruikerskant (met name grote industriële partijen) helemaal niet realistisch om op korte termijn flexibel gebruik te maken van het net, vindt de NVDE. Ook is het niet echt een verdienmodel; bedrijven krijgen weliswaar een vergoeding, maar dat is ongeveer het geld dat ze mislopen door op bepaalde momenten geen gebruik te maken van het net. “Partijen moeten soms hun hele productieproces aanpassen of allerlei technische dingen inregelen zodat ze überhaupt flexibel zijn", legt Vermeer uit. "Dus als het geen verdienmodel is, waarom zou je dan heel veel investeren in het leveren van die dienst als het niet verplicht is?”
Om congestiemanagement echt te laten werken, zouden netbeheerders volgens Vermeer dit flexibel gebruikmaken van het net moeten verplichten voor grote producenten en een verplichting te onderzoeken voor grote afnemers. Maar daarbij is het volgens hem wel belangrijk dat partijen waarbij dat lastig gaat, goed geholpen worden. “Je wil uiteindelijk niet dat het net gered is, maar heel BV Nederland failliet gaat of naar het buitenland verkast puur en alleen omdat we dan een stabiel elektriciteitsnet hebben.” Vermeer vindt dat netbeheerders momenteel nog niet voldoende vanuit het perspectief van bedrijven kijken om congestiemanagement te doen slagen, aangezien laatstgenoemden vaak niet de kennis noch de tijd en middelen hebben om flexibel vermogen te leveren. "Het is noodzakelijk om congestiemanagement simpel uitlegbaar te maken zodat de netgebruiker weet wat zijn
verplichtingen zijn en wat hij daaraan heeft."
Zolang daar nog geen oplossing voor gevonden is, heeft congestiemanagement slechts een tijdelijk effect. In Noord-Brabant en Limburg was het hiermee bijvoorbeeld weer even mogelijk om nieuwe aansluitingen te realiseren, maar inmiddels zijn de netten daar ook weer als vanouds vol. Om het netcongestieprobleem met wortel en tak uit te roeien, moet er dus echt gewerkt worden aan ingrijpendere, ‘echte’ oplossingen.
