Frequenties
Traditiegetrouw werd de klokfrequentie van een processor bepaald door een factor – een zogenaamde multiplier – maal de snelheid van de zogenaamde front side bus, de verbinding tussen de processor en moederbord chipset. Al sinds de introductie van de Athlon 64, inmiddels alweer een jaar of zes geleden, is AMD afgestapt van het gebruik van die traditionele FSB en maakt men gebruik van de snellere HyperTransport technologie om processors met de chipset of onderling te verbinden. Toch wordt de klokfrequentie van de CPU nog steeds met een multiplier en een basisfrequentie bepaald.
Die basisfrequentie is bij alle AMD Athlon 64 en Phenom (II) processors 200 MHz. Een Phenom II X3 720 processor met een klokfrequentie van 2,8 GHz (2800 MHz) werkt zodoende met een multiplier van 14. Immers: 14 x 200 = 2800.
Een belangrijk verschil met vroeger is dat deze basisfrequentie nergens in het systeem daadwerkelijk gebruikt wordt. Ofwel: binnen een Phenom systeem is er geen enkele chip of bus die op 200 MHz werkt. Helaas heeft AMD nooit een uniforme naam voor deze basisfrequentie van de Athlon 64 en Phenom processors bedacht. Vandaar dat we in BIOS’en van moederborden de meest uiteenlopende variaties tegenkomen: CPU frequency, FSB frequency, Bus frequency, het zijn maar een aantal voorbeelden van manieren waarmee er gerefereerd wordt aan de basisfrequentie. In haar eigen software spreekt AMD tegenwoordig over HT Reference Clock.
Op dit vlak is Intel bij de Core i7 slimmer te werk gegaan: daar noemt men de – overigens ook nergens in het systeem daadwerkelijk gebruikte – basisfrequentie consequent Base Clock, in het overklokwereldje beter bekend bClk.
Hoe het ook zij: deze basisfrequentie, of ref. clock zoals AMD hem noemt, is zoals we verderop zullen zien bij het overklokken van AMD processors de belangrijkste component om mee aan de slag te gaan.
