Zuinige server CPU's: AMD vs. Intel

AMD

Hoewel AMD de eerste was met native quad-core chips, maakte Intels belangrijkste concurrent eind 2007 jaar een valse start. De 65 nm Barcelona chips werden eerst geplaagd door een TLB-bug, waardoor ze lange tijd niet leverbaar waren. Toen de processors eenmaal daadwerkelijk op de markt kwamen, bleek menigeen het vertrouwen er in te hebben verloren. Wie het toch nog aandurfde, kwam er al snel achter dat AMD qua prestaties haar concurrent op geen mogelijkheid kon bijbenen. November vorig jaar was er eindelijk licht aan het einde van de tunnel, met de introductie van de tweede generatie quad-core Opteron CPU’s. Deze chips met codenaam Shanghai worden met 45nm transistors geproduceerd – net als alle courante Intel CPU’s – en bleken daardoor een stuk zuiniger. De kleinere transistors gaven AMD de mogelijkheid om de door de vier cores gedeelde L3-cache te verhogen naar 6 MB. Verder werden er binnen de cores de nodige kleine optimalisaties doorgevoerd, waardoor de nieuwe chips duidelijk beter presteerden.

En het moet gezegd worden: met Shanghai kon AMD de concurrentie met Intels vorige generatie Xeon processors uitstekend aan. Door de geïntegreerde geheugencontroller was AMD vaak de snelste en sowieso bleek de performance-per-watt op een hoge niveau te liggen. De Nehalem processors gooiden echter roet in het eten. Zoals geschreven implementeerde Intel in één klap alle zaken die AMD de voorsprong in de serverwereld hadden opgeleverd, waaronder de geïntegreerde geheugencontroller. AMD restte alleen nog maar het prijsmiddel om de Shanghai processors interessant te houden.

AMD is de eerste met zes-core processors voor dual-CPU Systemen.

Zes cores

Tijd dus weer wat nieuws! En dat nieuws kwam er in mei, toen AMD veel eerder dan verwacht haar eerste zes-core processor introduceerde. Een primeur was het helaas niet; in februari introduceerde Intel al een zes-core processor onder codenaam Dunnigton. Deze was echter puur bedoeld voor 4-weg servers, gebaseerd op de vorige generatie architectuur en in feite alleen geïntroduceerd omdat Intel nog wat langer de tijd nodig had om de Nehalem architectuur geschikt te maken voor 4-weg systemen. Tot op de dag van vandaag is het aantal cores per processor voor dual CPU systemen bij Intel beperkt tot vier. In het belangrijke DP segment heeft AMD dus wél een primeur.

De nieuwe Istanbul processors zijn in feite Shanghai’s met zes in plaats van vier cores. De overige eigenschappen zijn gelijk gebleven: 512 kB L2-cache per core, 6 MB gedeelde L3-cache en een dual-channel DDR2-800 geheugencontroller. Overigens is de geheugencontroller van Shanghai, net als die van Instabul, intern al geschikt voor het snellere DDR3-geheugen, maar van die mogelijkheid kan AMD met de huidige Socket F processortvoet nog geen gebruik maken.

Die socket is echter wel juist AMD’s troef: Istanbul processors kunnen plaatsnemen in exact dezelfde moederborden als Shanghai, Barcelona en daarvoor zelfs Santa Rosa gebaseerde Opterons. Al vier generaties lang heeft AMD de socket gelijk gehouden en dat biedt interessante upgrade mogelijkheden: wie in 2006 een server met dual-core Opteron processor heeft aangeschaft, zou die nu – mits de server c.q. moederbord leverancier een nieuwe BIOS heeft gemaakt – probleemloos kunnen upgraden met Istanbul CPU’s. Toch moeten we niet te hard juichen: er zijn maar weinig bedrijven die daadwerkelijk upgrades aan servers uitvoeren, hoe eenvoudig of financieel voordelig dat ook mag zijn. Het belangrijkste voordeel voor AMD is dat serverfabrikanten heel snel bestaande servers kunnen valideren voor nieuwe CPU’s en zodoende snel nieuwe modellen op de markt kunnen brengen.

Istanbul heeft zes cores in één chip