Verbondenheid
Een externe monitor aansluiten kun je op HDMI, DisplayPort of VGA. Die laatste tref je nog maar weinig aan, dus als je een antieke projector wilt aansluiten, moet je daarop letten. Op consumentenlaptops is HDMI de norm, maar een waarschuwing is op zijn plaats. Zeker bij dunne en lichte laptops wordt soms gekozen voor de Mini- of Micro-variant van deze standaard. Dat betekent in de praktijk dat je meestal een adapter nodig hebt om een scherm aan te sluiten. DisplayPort vind je veel op zakelijke laptops en gaming-modellen, vaak in de compactere Mini-variant. Ook hier geldt, dat je dan met een verloop in de weer moet.
Bedrade netwerkaansluitingen worden steeds vaker weggelaten, zeker op dunne en lichte laptops. Dat is jammer, want het wel altijd aanwezige WiFi is in sommige (zakelijke) omgevingen minder betrouwbaar. Een netwerkdraadje heeft dan de voorkeur, maar soms moet je dus terugvallen op een externe adapter hiervoor. Je zou verwachten dat als er een netwerkpoort is, die bij laptops anno 2017 een gigabitvariant is. Dat is echter niet altijd het geval. Vooral in de goedkopere klasse treffen we nog heel wat modellen aan met een trage 100 Mbit-aansluiting.
Een ander onderdeel dat steeds vaker wordt weggelaten is de geheugenkaartlezer. Voor de fotografen onder ons is dat niet zo praktisch. Op dunne, lichte laptops en sommige Surface-achtige laptops treffen we vaker een MicroSD-lezer aan. Dat formaat is te klein om als frequent verwisselbaar medium te gebruiken, maar als uitbreiding voor de opslag kan het handig zijn. Voor bijvoorbeeld een Surface Pro variant met slechts 128 GB opslag is een 256 GB MicroSD-kaartje een makkelijke en relatief goedkope manier om je opslag uit te breiden. Door het zeer kleine formaat kan je zo’n kaartje gewoon in je computer laten zitten.
Dé verbinding met de buitenwereld voor laptops is natuurlijk WiFi, maar toch is dat heel vaak een enorm ondergeschoven kindje in de laptopmarkt. Zo worden nieuwe technieken zoals MU-MIMO nauwelijks ondersteund. De nieuwste 802.11ac standaard is inmiddels wel de norm, maar er zijn nog heel wat laptops met een supertrage variant van voorloper 802.11n aan boord. Bovendien zegt de standaard zelf niet zoveel: het aantal gelijktijdige streams bepaalt de snelheid van de adapter. Goedkope exemplaren bieden er maar een en dat beperkt de snelheid tot 433 Mbit/s; luxere modellen bieden twee streams, goed voor maximaal 867 Mbit/s. Laptops met drie antennes, technisch prima mogelijk, zien we zelden. Alleen de Dell XPS 15 en de 15,4 inch MacBook Pro van Apple bieden de hiermee mogelijke 1300 Mbit/s. Snelle adapters, wat ons betreft vereiste onderdelen, zijn de QCA61X4A van Qualcomm, de Killer 1535 en de modellen van Intel met als tweede cijfer een twee in de productnaam. Denk daarbij aan de Intel 7260 en 8260.
Connectiviteit
HDMI: handig
Micro- of Mini-HDMI: onhandig
DisplayPort: zakelijk en gaming
Netwerk: let op gigabit
SD-geheugenkaartlezer: handig
MicroSD-geheugenkaartlezer: alleen als opslaguitbreiding
WiFi: ga voor 802.11ac met twee streams
